Ταλέντο; - Ταλεντάρα; - Παικτούρα;

Έχεις φίλο έναν δημοσιογράφο; Έχεις κάποιον, που καταφέρνει να γράφουν για σένα τα μέσα; Γνωρίζεις κάποιους να σε …«ανεβάσουν» στα ΜΜΕ του εξωτερικού; Ε!!! τότε ναι, θα σε … «βοηθήσουν» να παίζεις βασικός, να πάρεις συμβόλαιο, να κάνεις αναπροσαρμογή συμβολαίου και να πας όσο πιο ψηλά γίνεται…

Αυτά είναι, κάποια απ’ εκείνα, που κυκλοφορούν πλέον στην πιάτσα του παιδικού ποδοσφαίρου των ΠΑΕ... και υπάρχουν ερωτηματικά από πολλούς, σε συζητήσεις που γίνονται.

Αναγνώστες μας, μας απεύθυναν κάποιες ερωτήσεις, μέσω μηνυμάτων, αλλά και τηλεφωνικά και θεωρούμε υποχρέωσή μας να απαντήσουμε. Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε τις απαντήσεις, που απορρέουν από την εμπειρία μας, ασχολούμενοι πολλά χρόνια με τις υποδομές του ποδοσφαίρου.

Κάποιοι, ωστόσο προσπαθούν να μας τρελάνουν εντελώς, τελικά… Ας είμαστε όλοι πιο προσεκτικοί…

(Το συγκεκριμένο άρθρο, αφορά ως επί το πλείστον, νεαρούς ποδοσφαιριστές των Ακαδημιών των ΠΑΕ και ιδιαίτερα των ομάδων Κ-17 και Κ-20)

Με ρωτάει ο Μπάμπης: «Είναι δυνατόν να χάψει κανείς τέτοια δημοσιεύματα; Μήπως νομίζουν κάποιοι, ότι οι Έλληνες που τα διαβάζουν τρώνε κουτόχορτο;»  Και μου απεύθυνε την ερώτησή του, σχετικά με την πλασματική δημιουργούμενη υπεραξία, μέσω των μέσων, για κάποιον νεαρό ποδοσφαιριστή…

Απαντούμε…

Η δημιουργία υπεραξίας, για κάποιον νεαρό ποδοσφαιριστή, δεν είναι δύσκολο να κατασκευαστεί.

Το μυστικό;

Από τη στιγμή που τους αγώνες δεν τους παρακολουθεί ο πολύς ο κόσμος, ο καθένας έχει τη δυνατότητα να διαδώσει και να περάσει προς τα…  έξω ό,τι αυτός θέλει.

Άνθρωποι που θέλουν να «βοηθήσουν», μπορούν να διαδώσουν οτιδήποτε και κάποιον μέτριο παίκτη να τον κάνουν… καλό, ένα σχετικά καλό να τον κάνουν… ταλέντο και έναν καλό να τον ονομάσουν… «αστέρι».

Πως;

Εύκολα. Αρχίζουν με απλές διαδώσεις από στόμα σε στόμα σε ποδοσφαιρικές παρέες και εξέδρες και κατόπιν συνεχίζουν με αναρτήσεις δημοσιευμάτων σε εφημερίδες και σάιτ. Αρκεί να υπάρχει ο … κατάλληλος σύνδεσμος. Μέχρι και στους καλύτερους  παίκτες της Ελλάδας ή της Ευρώπης μπορούν να τον βάλουν, μέχρι και να τον αναδείξουν τοπ ταλεντάρα, που θα αφήσει εποχή στο Ελληνικό και Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, μέχρι και συμβόλαιο να πάρει ο μικρός.

Κι όλα αυτά, όχι με κάποια ψηφοφορία προπονητών, όχι με την εμπεριστατωμένη γνώμη ειδημόνων του ποδοσφαίρου, αλλά με την απλή «γνώμη» ενός μόνο «δημοσιογράφου», ενός μόνο ελληνικού ή ξένου σάιτ.

Και από κει και μετά, ξεκινούν: την αναπαραγωγή από εγχώρια σαιτ και εφημερίδες (χωρίς έλεγχο), τη δημιουργία νέων δημοσιευμάτων, τις συνεντεύξεις και έτσι συν το χρόνο, το παιδί γίνεται «θρύλος» στα 16 του, στα 17 του ή στα 18 του. Κι όλα αυτά, χωρίς  να τον έχουν δει στο γήπεδο, χωρίς να έχουν μιλήσει γι αυτόν με τον προπονητή του, τον τεχνικό διευθυντή του κλπ και  έτσι δημιουργούν μια πλασματική υπεραξία προς …«όφελος» του πιτσιρικά. Αρκετά τα παραδείγματα στην Ελλάδα και πλέον υπάρχει έξαρση του φαινομένου…

Βέβαια θα μου πείτε, ως πότε θα γίνεται αυτό; Δεν θα φανεί αυτό στη διάρκεια, ότι η δημιουργούμενη υπεραξία είναι σχετικά ψεύτικη; Δεν θα φανεί ο παίκτης στο χορτάρι;

Απάντηση: Είναι δυστυχώς, πολύ δύσκολο να διαπιστωθεί η αλήθεια της όποιας αξίας του ποδοσφαιριστή. Διότι όσο ο μικρός παίζει στο παιδικό ποδόσφαιρο, λίγοι είναι αυτοί που παρακολουθούν τους παιδικούς αγώνες, ακόμη λιγότεροι αυτοί που γνωρίζουν από ποδόσφαιρο, και ελάχιστοι αυτοί που μπορούν να καταλάβουν το ποδόσφαιρο στις αναπτυξιακές ηλικίες.

(Παρένθεση: Σ’ ένα αγώνα Κ20, ήρθε στην εξέδρα ένας «οπαδικός» δημοσιογράφος, για να δει την εξαγόμενη από τα μέσα ταλεντάρα. Κι όταν απογοητεύτηκε από αυτά που έβγαζε ο μικρός στο γήπεδο, ρώτησε: Ρε παιδιά είναι δυνατόν, να είναι αυτός ο παίκτης ο ………… (τάδε); Και του απάντησαν κάποιοι, ότι έδειξε κάποτε ότι ήταν ταλέντο, σε μια ουσιαστικά καλή χρονιά που έκανε, αλλά από κει και μετά, έχει δύο χρόνια να παίξει… καλή μπάλα. Ωστόσο, κάποιοι δημοσιογράφοι τον έχρισαν Μέσσι και κάποιοι άλλοι πείστηκαν ότι είναι, χωρίς να τον δουν ποτέ).

Όπως μου έλεγε πρόσφατα ο Αντώνης (ένας φίλος προπονητής): «Γιάννη, άστους, ας τα κάνουν, τι θα καταφέρουν; Στα είκοσί του, το παιδί θα είναι στα αζήτητα. Ασε που θα πάρουν τα μυαλά του αέρα και στο μέλλον θα αντιμετωπίσει κι άλλα προβλήματα, άλλου είδους».

Και όταν τον ρώτησα: «Ρε φίλε Αντώνη, με τις ενέργειές τους, μπορεί να καταστρέψουν ένα άλλο παιδί, που παίζει για παράδειγμα στην ίδια θέση, (και πες ότι είναι και καλύτερος), και έτσι να σιχαθεί το ποδόσφαιρο, και να τα παρατήσει» και ο φίλος πολύ σωστά μου απάντησε: «Ο Θεός βλέπει, και θα αποδώσει δικαιοσύνη. Αν κάποιος αξίζει να παίξει, πρέπει να αντέξει και τότε μόνο θα παίξει» και συνέχισε «και αυτοί που θα προσπαθήσουν ηθελημένα (ή λίγοι άθελά τους), να αδικήσουν κάποιο παιδί, ο Θεός τους βλέπει…»

Πολύ καλά μου τα είπε ο προπονητής και φίλος Αντώνης, πιστός άνθρωπος και βαθύς γνώστης του παιδικού ποδοσφαίρου και έτσι είναι όπως τα λέει.

Ωστόσο από τη μεριά μας, δεν θέλουμε να αφήνουμε να σέρνονται τέτοιες καταστάσεις. Θέλουμε να μάθει όλος ο κόσμος, που έχει τα παιδιά του στις υποδομές του ποδοσφαίρου των ΠΑΕ, ότι συμβαίνουν διάφορα ευτράπελα… και να μην πιστεύουν και πολύ σε αναρτήσεις ασυναρτησίας…

Στημένα δημοσιεύματα; Εκπλήρωση υποχρέωσης; Διευκόλυνση ενέργειας;

Μην παραξενεύεστε όταν για παράδειγμα κάποιος πιτσιρικάς, που έχει χάσει ή κινδυνεύει να χάσει τη θέση του στην 11άδα μιας ομάδας ή θέλει να πετύχει ένα συμβόλαιο, ή μια ανανέωση συμβολαίου ή οτιδήποτε άλλο, να βγαίνει κάποιο άρθρο στη δημοσιότητα (το οποίο και αναπαράγεται από επιπόλαιους), για να υπάρχει ένας μοχλός πίεσης (ή διευκόλυνσης) στον εκάστοτε (μη σοβαρό) προπονητή, αλλά και στην ομάδα, στην Ακαδημία και στο σύλλογο (μέσω των οπαδών).

Τίτλοι άρθρων σε εφημερίδες και σάιτ (δεν βγάζουμε την ουρά μας απέξω) του στυλ: «Ο ……. (τάδε ποδοσφαιριστής) το μεγαλύτερο αστέρι της Ελλάδας», αποπροσανατολίζουν γονείς και παιδιά, δημιουργώντας έξτρα πίεση στο παιδί, χλευασμό από τους συμπαίκτες του, απαξίωση από τους (νορμάλ) προπονητές και σούσουρο στην ομάδα, με διατάραξη του κλίματος, τα οποία όλα αυτά, φυσικά και στρέφονται εναντίον του συγκεκριμένου «διαφημιζόμενου» παιδιού. Ωστόσο, τα παιδιά-συμπαίκτες (και αντίπαλοι πολλές φορές), είναι αυτά που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα μας, αν ένα δημοσίευμα είναι κανονικό ή πλασματικό…

Έχουμε δει κατά καιρούς ότι κάποιοι νεαροί ποδοσφαιριστές συμπεριλαμβάνονται σε μια λίστα κάποιου δημοσιεύματος (συνήθως του εξωτερικού) το οποίο αφορά, τους πιο ταλαντούχους ποδοσφαιριστές μιας συγκεκριμένης ηλικίας ή ενός μικρού ηλικιακού φάσματος.

Σχόλιο:

Εντάξει, ας υποθέσουμε, ότι ο κάθε Έλληνας πιτσιρικάς, που συμπεριλαμβάνεται, σε μια τέτοια λίστα, με τους καλύτερους νεαρούς ποδοσφαιριστές για παράδειγμα της Ελλάδας ή της Ευρώπης, είναι ένας καλός παίκτης. Πέστε κιόλας ότι είναι μεγάλη ταλεντάρα και μεγάλη παικτούρα...

Έχουμε ωστόσο τις εξής απορίες:

Ποιος είναι αυτός που έκρινε το ταλέντο του;

Που τον είδε ο ξένος δημοσιογράφος;

Έδωσε κάποιος στον ξένο δημοσιογράφο, την πληροφορία από την Ελλάδα, και ποιος είναι αυτός, ο τόσο καλά γνωρίζων όλους τους νεαρούς παίκτες της χώρας μας, ώστε να κάνει σύγκριση και να εκδώσει το πρώτο, το τοπ ταλέντο της Ελλάδας και να τον τοποθετήσει σε λίστα με τους  καλύτερους της Ευρώπης;

Υπάρχει στατιστική επιστημονική προσέγγιση στο παιδικό πρωτάθλημα, τέτοια ώστε να προκύπτει η εξαγωγή του καλύτερου, του τοπ ταλέντου;

Υπάρχει αξιοκρατική προσέγγιση;

Και εν τέλει στα πρωταθλήματα υποδομής, που δεν μεταδίδονται τηλεοπτικά και τα ματς τα βλέπουν μόνο οι γονείς, κάποιοι φίλοι, κανάς προπονητής, άντε και κανας μάνατζερ, μπορεί κάποιος να καταδείξει το τοπ ταλέντο απ’ όλο τον Ελλαδικό χώρο;

Απ’ την άλλη, το ερώτημα παραμένει. Πως έκρινε ο Άγγλος, ο Έλληνας, ο Γερμανός, ο Ισπανός δημοσιογράφος, ότι ο τάδε νεαρός ποδοσφαιριστής, είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα;

Ανεξάρτητα από την ποιότητα του παίκτη, είναι ή δεν είναι αυτό, δημιουργία πλασματικής υπεραξίας, να αναδεικνύει δηλαδή κάποιος μη γνωρίζων (ίσως και ποδόσφαιρο), τον τάδε ποδοσφαιριστή, πρώτο παίκτη στην Ελλάδα και να τον τοποθετεί σε μια λίστα με τους καλύτερους της Ελλάδας ή της Ευρώπης;

Γιατί αυτοί που βγάζουν μια τέτοια λίστα δημόσια, δεν αναφέρονται σε ποια κριτήρια στηρίχθηκαν, ποια τα στοιχεία σύγκρισης που χρησιμοποίησαν, τα οποία και τους παράτρεψαν να τοποθετήσουν τον συγκεκριμένο παίκτη σε αυτή τη λίστα;

Και η πιο απλή ερώτηση: Γιατί αυτός και όχι ο άλλος;…

Μπορεί κάποιος να απαντήσει; Νομίζω πως όχι. Αν πάλι κάποιος μπορεί, εδώ είμαστε να δημοσιεύσουμε με χαρά το σχόλιό του (και στο σχόλιο του παρακαλώ να προσθέσει, ποιος θεωρεί ότι είναι καλύτερος  ποδοσφαιριστής στον κόσμο, ο Μέσι ή ο Ρονάλντο; Ο Πελέ ή ο Μαραντόνα;).

Υ.Γ 1: Τα παραπάνω πρόσωπα, γεγονότα, παραδείγματα και καταστάσεις, που αναφέρονται, είναι φανταστικά, αλλά δεν απέχουν καθόλου από την πραγματικότητα…

Υ.Γ 2: Η λογική του άρθρου είναι για προβληματισμό και όχι να στραφεί εναντίον οποιουδήποτε ή να μειώσει την αξία οποιουδήποτε παίκτη. Ευχόμαστε σε όλα τα παιδιά, που το θέλουν πολύ (διαφημιζόμενα ή μη), να τους δοθεί η δυνατότητα να παίξουν ποδόσφαιρο.

Υ.Γ 3: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις και οι οποιοιδήποτε συνειρμοί, αφορούν αυτούς που τους κάνουν και δεν έχουν καμία σχέση με το συγκεκριμένο άρθρο, το οποίο έχει εγκυκλοπαιδικό χαρακτήρα.

Υ.Γ  4: Απαλλαχτείτε από το άγχος, έχετε υπομονή, σύνεση, σωφροσύνη και καρτερία!!! Ο καλός παίκτης θα παίξει. Μη βάζετε στο παιδί να σέρνει τα βαρίδια σας...

Υ.Γ. 5: Αξίζει να επισημάνουμε ότι στην Ελλάδα, οι διαδώσεις για έναν νεαρό παίκτη, δεν κινούνται μόνο στη θετική κατεύθυνση, αλλά και σε αρνητική, με σχόλια απαξιωτικά, που τα κάνουν κάποιοι, για πολλούς και διαφόρους λόγους (θα αναλυθεί το φαινόμενο, σε επόμενο άρθρο). Αλλά να μην ξεχνούν ποτέ αυτοί, οι μικρόνοες και αφελείς, οι των αρνητικών διαδόσεων, ότι η αλήθεια αργά ή γρήγορα λάμπει. Και να έχουν καλά στο μυαλό τους, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, ότι: «Όταν το σπίτι του γείτονα καίγεται, θα έρθει η φωτιά και στο δικό σου»…

Γιάννης Κώνστας, για το Football-Academies.gr