Τρίτη 31 Μαΐου 2016

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ Α.Μ.Σ ΑΘΛΟΣ ΑΛΜΥΡΟΥ - ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ

 Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΜΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΘΕΡΜΑ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ Α.Μ.Σ ΑΘΛΟΣ ΑΛΜΥΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΊΣΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΣΤΟ 2ο ΤΟΥΡΝΟΥΑ "ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΑΣΤΑΡΑΣ" ΠΟΥ ΔΙΕΞΉΧΘΗ ΣΤΙΣ ΑΨΟΓΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ ΖΕΡΒΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΡΕΊΧΕ ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΜΑΣ.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ.

Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Τώρα το καλοκαίρι τι θα κάνουμε χωρίς προπονήσεις; Η μεταβατική περίοδος, στο ποδόσφαιρο!

b_280_280_16777215_0___images_stories1_016-kalokairi_proponhsh-thalasa.jpgΓράφει ο Διονύσης Διατσίγκος
Στο πλαίσιο του ετήσιου προγραμματισμού που οριοθετεί μια ομάδα στην αρχή της περιόδου, περιλαμβάνονται:
1Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ (Προαγωνιστική) που αποτελεί την απαρχή για να οικοδομηθεί το προπονητικό έργο της ομάδας.
2. Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ κατά την οποία έχουμε ανάπτυξη της αθλητικής απόδοσης στο μέγιστο δυνατό επίπεδο αφού οι τρέχουσες αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις.
3. Η ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ που έχει ως σκοπό τη διατήρηση των ιδιαίτερων φυσικών χαρακτηριστικών των αθλητών (αντοχή, δύναμη, ταχύτητα).
Με αυτή την τρίτη περίοδο νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να ασχοληθούμε εκτενέστερα γιατί αυτή την περίοδο οι ομάδες δεν λειτουργούν ουσιαστικά και οργανωμένα (όσο αφορά το αθλητικό τους τμήμα) και ως εκ τούτου οι παίκτες δεν έχουν συμβατικές υποχρεώσεις, με αποτέλεσμα είτε γιατί δεν «ξέρουν» είτε γιατί δεν «θέλουν» να ξεχνάνε ότι ΑΘΛΗΤΗΣ – ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ σημαίνει  π α ν τ ο ύ   και   π ά ν τ α ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ και ΔΟΥΛΕΙΑ.
Είναι πολύ μεγάλο λάθος ο ποδοσφαιριστής την περίοδο αυτή να παροπλίζεται αθλητικά και να απέχει από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα. Είναι τεκμηριωμένο ότι αν κάποιος που γυμνάζεται σταματήσει την άσκηση, τότε παρατηρείται αισθητή μείωση της αερόβιας ικανότητάς του, τις πρώτες 2 εβδομάδες της ακινησίας, ενώ σε 4 εβδομάδες χάνεται το 50% της ωφέλειας και σε 8 εβδομάδες η αερόβια ικανότητα (αντοχή) επανέρχεται στο αρχικό επίπεδο που βρισκόταν πριν από κάθε άσκηση (κ. COOPER 1999).
Είναι εμφανές λοιπόν, τι συνέπειες μπορεί να έχει η παντελής αποχή του ποδοσφαιριστή από κάθε αθλητική ενασχόληση στην φυσική του κατάσταση και τη εν γένει αθλητική του υπόσταση.
Κατά συνέπεια ο πρώτος στόχος στην μεταβατική περίοδο είναι η ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑ – ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ και η κατά το δυνατόν ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ,κυρίως της ΑΝΤΟΧΗΣ που αποτελεί το θεμέλιο για να χτίσουμε τις άλλες παραμέτρους της φυσικής κατάστασης.
Ένας άλλος στόχος αυτής της περιόδου είναι  και η ΨΥΧΙΚΗ και ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ  εκτόνωση του αθλητή, γιατί η αγωνιστική περίοδος που έχει προηγηθεί με πολύ υψηλή προπονητική ένταση και την πίεση των αγώνων, έχει οδηγήσει με άθροιση των κοπώσεων, σε φαινόμενα φθοράς και κόπωσης. Προκαλείται έτσι μια επιβάρυνση ιδίως του νευρικού συστήματος.
Η μεταβατική περίοδος είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για εκτόνωση και ξεκούραση. Αυτό επιτυγχάνεται κατά κύριο λόγο με την αφαίρεση των παραγόντων που δημιουργούν προπονητική και αγωνιστική ένταση. Γι’ αυτό οι οργανωμένες προπονήσεις και οι ποδοσφαιρικοί αγώνες την περίοδο αυτή πρέπει να αποφεύγονται ή καλύτερα να απαγορεύονται.
Ακόμα η περίοδος αυτή προσφέρεται για να βελτιώσει ο παίκτης τυχόν αδυναμίες, είτε σε τεχνικό είτε σε φυσικό επίπεδο. Είναι ευκαιρία λοιπόν ο ποδοσφαιριστής παρέα με την θέληση το πάθος και μια μπάλα και το πολύ με έναν φίλο του, να ασχοληθεί με ασκήσεις που θα βελτιώσουν την ΑΤΟΜΙΚΗ ΤΕΧΝΙΚΗ του.
Επίσης μπορεί να επισκεφτεί ένα οργανωμένο Γυμναστήριο προκειμένου να δουλέψει με στοχευμένα προγράμματα σε τομείς που αφορούν την Δύναμη, την Ταχυδύναμη, την Αντοχή και Ευλυγισία.
Τέλος καλό θα είναι κατά την περίοδο αυτή κάθε αθλητής με δεδομένη την έντονη αθλητική δραστηριότητα της χρονιάς που πέρασε, που είχε ως φυσικό επακόλουθο την καταπόνηση του μυιοσκελετικού του συστήματος, να φροντίσει για την αποκατάσταση του όποιου μυικού τραυματισμού.
Συμπερασματικά η διαπίστωση είναι πως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα κατά την περίοδο αυτή, έτσι ώστε ο ποδοσφαιριστής και να ΞΕΚΟΥΡΑΖΕΤΑΙ πολύ καλά (σωματικά και ψυχικά) αλλά και να διατηρήσει την ΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ σε ικανοποιητικό επίπεδο. Εάν κατορθώσει με πειθαρχημένη δουλειά και σωστή (χωρίς υπερβολές) εξωαγωνιστική ζωή να επιτύχει και τους δυο αυτούς στόχους, τότε αυτό θα τον βοηθήσει σημαντικά να «βγάλει» την σκληρή δουλειά της ΠΡΟΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ περιόδου χωρίς προβλήματα και τραυματισμούς.
Και βεβαίως αν ο παίκτης πραγματοποιήσει μια σωστή και επιτυχημένη προετοιμασία έχει σε σημαντικό βαθμό δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για καλή και σταθερή απόδοση στην αγωνιστική περίοδο. Έτσι λοιπόν για τους ποδοσφαιριστές που σέβονται και αγαπούν αυτό που κάνουν, που έχουν διάθεση, φιλοδοξίες και κίνητρο η ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ περίοδος αποτελεί μια μ ο ν α δ ι κ ή  ε υ κ α ι ρ ί α για να εμφανίζονται χρόνο με το χρόνο ολοένα και ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ.
Ωστόσο αρκετές φορές οι ποδοσφαιριστές από έλλειψη αυτοπειθαρχίας, σοβαρότητας και ενδεχομένως μη επαρκούς ενημέρωσης, την περίοδο αυτή χαλαρώνουν (ίσως «ξεσαλώνουν» είναι η πιο σωστή λέξη) παραμελούν εντελώς την προπόνηση που πρέπει νάναι ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ και δεν προσέχουν καθόλου την διαβίωση τους (διατροφή, ύπνος κ. ά.).  Έτσι όμως το πιθανότερο είναι ότι μπροστά στις δυσκολίες της προαγωνιστικής και της αγωνιστικής περιόδου,   θ α    ψ ά χ ν ο υ ν    γ ι α    δ ι κ α ι ο λ  ο γ ί ε ς…
Ο χειρότερος εχθρός για την πρόοδο του ποδοσφαιριστή είναι η ΟΚΝΗΡΙΑ (κοινώς τεμπελιά….) και ηαλαζονία να νομίζει ότι όλα τα μπορεί και τα ξέρει, επομένως, δεν χρειάζεται να προσπαθεί πολύ και συνέχεια.
Ωστόσο θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι και οι ιδιαίτερα οι νεαροί ποδοσφαιριστές ότι δεν αρκεί το αεράκι για ναρθεί η επιτυχία και η καταξίωση, χρειάζεται και οι ίδιοι να ανοίξουν τα πανιά τους….Γι΄ αυτό λοιπόν και μετά τις παραπάνω επισημάνσεις ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ κάποιους κανόνες – οδηγίες, αλλά καιπρογράμματα προπονήσεων που καλό είναι να εφαρμόζονται κατά την ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ.
* Να γυμνάζεστε τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα. Παίξτε Μπάσκετ, Βόλλευ, Τένις, κάντε Κολύμπι (αγωνιστικό στυλ) αλλά αποφεύγετε κατά το δυνατόν την ηλιοθεραπεία, γιατί ο ήλιος «σκοτώνει» την ελαστικότητα των μυών.
Κατάλληλο για την εποχή θα είναι ένα ήπιο και σταθερό ρυθμό τρέξιμο για 30’ συνολικά (1 χ 30’ ή 2 χ 15’ ή 3 χ 10’  ή 5 χ 6’). Προτιμότερο να γίνεται σε υπαίθριο χώρο με  καθαρό περιβάλλον.
Επί πλέον ενδιάμεσα και μετά το τρέξιμο κάνετε ασκήσεις γυμναστικής, κυρίως διατάσεις και πολλούςκοιλιακούς και ραχιαίους.  Αν αποφασίσετε να δουλέψετε περισσότερο, προσθέστε ασκήσεις συντονισμού (ρυθμοί και ανοίγματα), ασκήσεις με σχοινάκι και τάσεις κάμψεις των αγκώνων (puch – up).
Αποφύγετε την περίοδο αυτή το ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ και για να αποτοξινωθείτε από αυτό, αλλά και γιατί λόγω καιρικών συνθηκών αφ’ ενός και  αφετέρου γιατί λείπει ο ρυθμός των προπονήσεων, κινδυνεύετε με σοβαρό τραυματισμό, ο οποίος ενδεχόμενα θα σας αφήσει «πίσω» την περίοδο της προετοιμασίας.
* Μην ξεχνάτε ότι η περίοδος αυτή προσφέρεται για να βελτιώσετε τυχόν αδυναμίες σας, είτε σε τεχνικό επίπεδο, είτε σε θέματα φυσικής κατάστασης. Για το σκοπό αυτό προσθέστε στον προγραμματισμό των προπονήσεων σας ΕΙΔΙΚΑ στοχευμένα προγράμματα.  Μην περιμένετε  πρόοδο χωρίς «ειδικές» προπονήσεις.
* Να διασκεδάζετε χωρίς υπερβολές και καταχρήσεις σε πιοτό και ξενύχτια. Σε κάθε περίπτωση προσπαθείτε να διατηρήσετε την σοβαρότητα και την αξιοπρέπειά σας, γιατί κρίνεστε είτε θετικά είτε αρνητικά και εσείς ως άτομα, αλλά και η ομάδα που ανήκετε.
* Να έχετε πάντοτε υπόψη ότι δεν πρέπει στην διάρκεια των διακοπών σας να αυξήσετε αν είστε σε ιδανική κατάσταση (αλλά ούτε και να μειώσετε) το σωματικό σας βάρος περισσότερο από δυο  (2) κιλά. Γι’ αυτό παρακολουθείτε συστηματικά το βάρος σας και προσέχετε σχεδόν καθημερινά τηνδιατροφή σας.
Κλείνοντας παραθέτουμε ενδεικτικά δύο προγράμματα προπόνησης (προπονητικές μονάδες) που μπορούν και πρέπει να γίνονται μεταξύ των άλλων κατά την ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ περίοδο. Αφορούν καταξιωμένους παίκτες, αλλά και νεαρούς (16 – 17 χρονών και άνω) που έχουν το ταλέντο,  την φιλοδοξία και το κίνητρο να προχωρήσουν μπροστά.
ΠΡΩΤΟ   ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
* 20’ Αερόβιο τρέξιμο (ήπιο  τέμπο  με μικρή προοδευτική αύξηση στο ρυθμό
* 10’ ασκήσεις γυμναστικής (έμφαση στις διατάσεις)
* 10’ επαναλήψεις Χ 20 μ. ΡΥΘΜΙΚΑ τρεξίματα (π. χ. skipping Heebing, πλάγιο τρέξιμο, πίσω τρέξιμο κ. ά.). Ενδιάμεσο διάλειμμα 60’’ (επιστροφή με χαλαρό τζόκινγκ και διατάσεις).
* 10 επαν.  τρέξιμο με εναλλαγές στο ρυθμό: 50 μ. Ανοιγμα   (περίπου στο 80% Μ. Ε.) + 50 μ. έντονο τζόκινγκ και 50 μ. γρήγορο βάδην (μπορεί να γίνονται αναπνευστικές ασκήσεις χαλάρωσης σε συνδυασμό με το βάδισμα).
* 20’ ασκήσεις ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ (κάθε παίκτης και 1 μπάλα). Κατά προτίμηση η ενότητα αυτή να γίνεται σε κλειστή αίθουσα άθλησης γιατί κερδίζει σε επαφές – δεν χάνει χρόνο «κυνηγώντας» την μπάλα – αλλά και γιατί μπορεί να «βγάλει» πολλές ασκήσεις τεχνικής – εξαιρετικά αποτελεσματικές – χρησιμοποιώντας τον τοίχο.
* 10’ ασκήσεις διατατικές από την εδραία θέση σε συνδυασμό με ασκήσεις κοιλιακών (ορθούς και πλάγιους) και ραχιαίων (ετεροπλευρές άρσεις χεριού – ποδιού).
ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Το πρόγραμμα αυτό πρέπει να γίνεται σε οργανωμένο ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ.
Ξεκινάτε ΠΑΝΤΑ με 10’ – 15’ προθέρμανση και κλείνετε πάντα με 10’αποθεραπεία. Στο  κύριο μέρος του προγράμματος γίνονται ασκήσεις ΔΥΝΑΜΗΣ των ποδιών (ΤΕΤΡΑΚΕΦΑΛΟΣ, ΜΗΡΙΑΙΟΙ, ΠΡΟΣΑΓΩΓΟΙ, ΓΑΣΤΡΟΚΝΗΜΙΟΣ). Εκτελούν 4 – 6 set από 6 – 8 επαν. του 70 – 80% της Μ.Δ.Ε.  – 1 μεγίστη δυνατή επανάληψη. Ενδιάμεσα προστίθενται κοιλιακοί (σε κάθε set από 30 επαν.), ραχιαίοι (15 επαν/set) αλλά και puch – up (10 επαν/set).
Στα παραπάνω προγράμματα που δεν πρέπει να εφαρμόζονται δυο συνεχόμενες μέρες (π. χ. όχι Δευτέρα και Τρίτη) μπορούν να προστεθούν σε ενδιάμεσες μέρες 2-3 ακόμη προγράμματα ήτοι:
* Μια προπονητική μονάδα με ΠΑΙΧΝΙΔΙ για 60’ – 80’. Ιδανικά παιχνίδια γι’ αυτήν την εποχή είναι τοΜπάσκετ, το Τένις, καθώς και το Beach  Βόλλευ αλλά προσοχή το παιχνίδι τις ώρες που σουρουπώνει και ακόμη καλύτερα με το φως των προβολέων. Επίσης προηγείται πάντοτε μια πεντάλεπτη τουλάχιστονπροθέρμανση.
Μια με δυο προπονητικές μονάδες αφιερώνονται σε προγράμματα Αγωνιστικής ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ για περίπου 40’ – 60’. Με μια σωστή οργάνωση, ένα πρόγραμμα αγωνιστικής κολύμβησης μπορεί και πρέπει να γίνεται είτε πρωί (από 7 – 10 π. μ.) είτε αργά το απόγευμα (από 6 – 8 μ. μ.).
Πολύ συνοπτικά ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα (μικρόκυκλος) για την μεταβατική περίοδο μπορεί να διαμορφωθεί ως εξής:
ΔΕΥΤΕΡΑ: Εφαρμογή του  πρώτου προγράμματος
ΤΡΙΤΗ: Αγωνιστική Κολύμβηση
ΤΕΤΑΡΤΗ: Παιχνίδι
ΠΕΜΠΤΗ: Αγωνιστική Κολύμβηση
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Πρόγραμμα στο Γυμναστήριο
ΣΑΒΒΑΤΟ και ΚΥΡΙΑΚΗ: Ελεύθερη δραστηριότητα (με μπάνιο αναψυχής, πεζοπορίες) και ξεκούραση.
Όταν υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος!!!

Πέμπτη 26 Μαΐου 2016

Έξυπνες Τεχνικές που αφορούν την διατήρηση της Συνοχής σε μια ομάδα: Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο!

Έξυπνες Τεχνικές που αφορούν την διατήριση της Συνοχής σε μια ομάδα: Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο! Ένα άρθρο της Θάλειας Παναγή. Η Συνοχή αποτελεί αναμφισβήτητα, αν όχι το πιο σημαντικό, ένα από τα σημαντικότερα συστατικά που οδηγούν στην επιτυχία μιας ομάδας. Μια ομάδα που δεν έχει συνοχή, είναι πολύ δύσκολο να υλοποιήσει τους στόχους της και άρα δεν μπορεί να φτάσει κοντά στην επιτυχία. Ας δούμε λοιπόν τι είναι η συνοχή, και ποιοί σημαντικοί παράγοντες θα πρέπει να ληφθούν υπόψη από τους προπονητές αλλά και τους διοικούντες μιας ομάδας για να διατηρηθεί αλλά και να αναπτυχθεί η συνοχή μιας ομάδας.
Η συνοχή ορίζεται ως «Η δυναμική διαδικασία που αντανακλά την τάση της ομάδας να κολλήσει και να παραμείνει ενωμένη στην επιδίωξη των στόχων της» (Carron, 1982). Καταρχήν, κατά την διάρκεια της προετοιμασίας θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξης της συνοχής μέσα στην ομάδα. Έτσι, προπονητές και αθλητικοί ψυχολόγοι θα πρέπει να συνεργαστούν «στενά» κατά την περίοδο αυτή, έτσι ώστε να ακολουθήσουν ένα πλάνο όπου θα στοχεύει στην ανάπτυξη της συνοχής. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη, ότι εφόσον έχουν γίνει διάφορες προσθαφαιρέσεις στην ομάδα, η δυναμική έχει αλλάξει, έτσι θα πρωταρχικός στόχος θα πρέπει να είναι να γνωριστούν τα μέλη της ομάδας πολύ καλά μεταξύ τους, έτσι ώστε να αναπτυχθούν αρμονικές σχέσεις και να καλλιεργηθεί το αίσθημα του σεβασμού και της αποδοχής. Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι πολλές νέες αλλαγές στην ομάδα επηρεάζουν την συνοχή, έτσι θα ήταν καλό να γίνονται όσο πιο λίγες γίνεται.
Επιπρόσθετα, στην αρχή της χρονιάς θα πρέπει να τοποθετηθούν ορθά (δηλ: βραχυπρόθεσμοι, μεσοπρόθεσμοι, μακροπρόθεσμοι στόχοι. Συγκεκριμένοι, Μετρήσιμοι, Εφικτοί, Ρεαλιστικοί, με Χρονοδιάγραμμα, Καταγεγραμμένοι και να παρακινούν ως προς την επίτευξη) τόσο οι ομαδικοί στόχοι όσο και οι ατομικοί. Σημείωση: Οι βραχυπρόθεσμοι στόχοι θα πρέπει να αναπροσαρμόζονται στις αρχές κάθε μήνα. Στη συνέχεια, εφόσον τοποθετηθούν οι στόχοι, θα πρέπει να εξηγηθεί και να ξεκαθαριστεί ο ρόλος του κάθε μέλους της ομάδας (πχ προπονητές, βοηθοί προπονητές, γυμναστές, φροντιστές, κοκ) έτσι ώστε να υπάρχει πλήρης σαφήνεια, αλλά και σεβασμός ως προς τις αρμοδιότητες και τις υπευθυνότητες του καθενός.
Κατά την διάρκεια της χρονιάς θα πρέπει να προγραμματίζονται ανά τακτά διαστήματα συναντήσεις  αλλά και συζητήσεις, όπου θα έχουν ως στόχο την ανάπτυξη της συνοχής της ομάδας. Η επικοινωνία μεταξύ των μελών της ομάδας αποτελεί βασικό συστατικό στην διατήρηση  της συνοχής. Θα πρέπει να ενθαρρύνεται ο διάλογος, για να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις και συγκρούσεις. Τα άτομα θα πρέπει να μπορούν να εκφράσουν ελεύθερα αυτό που νιώθουν.
Τέλος, όλα τα μέλη της ομάδας θα πρέπει να νιώθουν περήφανα που ανήκουν στην ομάδα και να έχουνκίνητρα να είναι μέλη της. Αυτό βέβαια, μειώνει το άγχος και  ενισχύει και την αυτοπεποίθηση, δυο πολύ σημαντικούς παράγοντες που επηρεάζουν την απόδοση. Γι’ αυτό ο προπονητής θα πρέπει να παρακολουθεί τις διάφορες αντιδράσεις των αθλητών του και να προσπαθεί να διατηρεί την ομοιόσταση στην ομάδα, δίνοντας κίνητρα και επιβραβεύοντας όλους τους αθλητές του. Κλείνοντας, φαίνεται ότι στο χέρι του κάθε προπονητή είναι να διατηρήσει σε υψηλά επίπεδα την συνοχή και την αρμονία της ομάδας του, υιοθετώντας ένα σωστό πλάνο, έχοντας υπόψιν τα πιο πάνω. Και ας μην ξεχνάμε ότι ομάδα χωρίς συνοχή, είναι πολύ δύσκολο να φτάσει στην επιτυχία. Και αν φτάσει, αυτή θα είναι πρόσκαιρη.

Ο προπονητής που είναι Δάσκαλος!

Υπάρχουν διάφοροι τύποι προπονητών ο προπονητής του internet, o προπονητής των δημοσίων σχέσεων, ο προπονητής που έχει κληρονομήσει το όνομα από παλιό παίχτη, παράγοντα, η προπονητή, ο παραδοσιακός προπονητής, ο προπονητής που τον ενδιαφέρει και χτίζει την ομάδα, ο γνωστός προπονητής samurai, και ο προπονητής Δάσκαλος.

Ο προπονητής Δάσκαλος δεν φοβάται να αναλάβει ένα δύσκολο τμήμα με παιδιά χαμηλής αθλητικής ικανότητας και σωματικών προσόντων γιατί δεν τον ενδιαφέρει να κερδίζει, τον ενδιαφέρει να φέρει τα παιδιά κοντά στο άθλημα που υπηρετεί και να τα μυήσει με τα μυστικά και την κουλτούρα του αγωνίσματος που αγαπούν.
Ο προπονητής Δάσκαλος πάντα κυκλοφορεί με την τσάντα του γεμάτη με τα απαραίτητα εργαλεία προπόνησης, θα τον δούμε να μελετάει και να σημειώνει την παραμικρή λεπτομέρεια στο ειδικό σημειωματάριο του, πάντα έρχεται με οργανωμένο πρόγραμμά προπόνησης και με συγκεκριμένες ασκήσεις.
Ο προπονητής Δάσκαλος έχει υπομονή και επιμονή!
Ο προπονητής Δάσκαλος στεναχωριέται, νοιάζεται και προσπαθεί να βοηθήσει τα παιδιά που είτε καπνίζουν είτε χάνουν πολλές ώρες σε έναν υπολογιστή, είτε έχουν δυσκολίες συγκέντρωσης και υπερκινητικότητας δίνοντας τους τα θετικά ερεθίσματα γύρω από τον Αθλητισμό
Η φιλοσοφία του είναι πρώτα οι αθλητές του και μετά αυτός, δεν λέει όχι και στον εθελοντισμό
Έχει κανόνες αυστηρούς αλλά δίκαιους, σέβεται τους συναδέλφους και απαιτεί και αυτός το σεβασμό
Ο προπονητής Δάσκαλος πάντα πιέζει και προτείνει πλάνα ανάπτυξης , ζητά προπονητικό υλικό ,και συνεχώς έχει σε εγρήγορση την διοίκηση αν και αρκετές φορές βάζει χρήματα από την τσέπη του
Ο προπονητής Δάσκαλος πάντα ενημερώνεται είτε από σεμινάρια, είτε από το διαδίκτυο και του αρέσει να μελετά, να παρακολουθεί την δουλειά και την μεθοδολογία από άλλους προπονητές
Ένας σωστός προπονητής Δάσκαλος στην άσκηση του έργου, χρησιμοποιεί όλα τα παιδαγωγικά. Η ενθάρρυνση και ο έπαινος, η συμβουλή και η παρατήρηση, ο έλεγχος και η επίπληξη, η επιείκεια και η αυστηρότητα, η σιωπή, ο διάλογος, η αγάπη και η πειθώ μπορούν να βοηθήσουν στην επιτυχία.
Πολλοί τον λένε γραφικό και αυτός χαμογελάει. Και όταν η σεζόν τελειώνει…. Τι κερδίζει και τι χάνει;
Κερδίζει ….την αγάπη και την καρδιά των μικρών Αθλητών
Χάνει…… Πολλές φορές και το πόστο του στην ομάδα …….Τα συμπεράσματα δικά σας…
Τσάδαρης Κών/ος

Έτσι αλλάζω επίπεδο ως ποδοσφαιριστής! - Το καλοκαίρι η πιο σημαντική περίοδος!

b_280_280_16777215_0___images_stories_0_015_anoiksi_soccer-player_resize.jpgΚατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου και το μεσοδιάστημα από τη λήξη της αγωνιστικής περιόδου έως το ξεκίνημα της νέας χρονιάς είναι ένας κενός χρόνος για τους ποδοσφαιριστές όλων των ηλικιών.
Οι περισσότεροι επιστήμονες του αθλητισμού επισημαίνουν ότι 7-10 ημέρες είναι αρκετές για διακοπές, για να «γεμίσει τις μπαταρίες του», για την επόμενη αγωνιστική σεζόν, ένας αθλητής που θέλει να πρωταγωνιστήσει. Οι διακοπές επουδενί δεν πρέπει να ξεπερνούν τις 3 εβδομάδες. Τι γίνεται με το υπόλοιπο χρονικό διάστημα; Τι πρέπει να κάνει ένας ποδοσφαιριστής μέχρι την έναρξη της προετοιμασίας από την ομάδα του;
Ο καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Σπύρος Κέλλης (τομέας αγωνιστικών αθλημάτων) έχει δηλώσει ότι η πιο σημαντική περίοδος είναι η περίοδος μόλις τελειώσει το πρωτάθλημα και εκεί πρέπει να δουλεύεται ο ποδοσφαιριστής, σε θέματα που δεν μπορεί να εκπαιδευτεί κατά την περίοδο των αγώνων, που ο προπονητής δεν έχει τον χρόνο να δουλέψει ατομικά τους παίκτες. Η περίοδος Ιουνίου-Ιουλίου είναι η καλύτερη περίοδος. Μέχρι τα μέσα Ιουλίου πρέπει να συνεχίζεται η προπόνηση, μέχρι τέλος Ιουλίου διακοπές και μετά να αρχίσουν τον Αύγουστο προετοιμασία.
Διεθνώς οι ποδοσφαιριστές που θέλουν  να είναι στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο την νέα αγωνιστική περίοδο, εκμεταλλεύονται το κενό αυτό διάστημα και προπονούνται στα αδύναμα σημεία τους και ισχυροποιούν και τα δυνατά τους. Επιπλέον με τοπ γυμναστές δίνουν έμφαση στη βελτίωση της φυσικής τους κατάστασης και εκπαιδεύονται από έμπειρους τεχνικούς που έχουν περάσει πολλά χρόνια σε πάγκους ομάδων, στα στοιχεία τεχνικής και ιδιαίτερα της τακτικής που τους λείπουν.
Αυτό το διάστημα της έξτρα εκπαίδευσης, που θα απογειώσει τους ποδοσφαιριστές την επόμενη χρονιά, δεν πρέπει να είναι μικρότερο των τεσσάρων εβδομάδων, ώστε να καλυφθούν οι περισσότερες ατομικές ελλείψεις του ποδοσφαιριστή και να ανέβει σε υψηλότερο αγωνιστικό επίπεδο.
Στο εξωτερικό υπάρχουν κέντρα τα οποία ασχολούνται με τον ποδοσφαιριστή, που θέλει να αλλάξει επίπεδο και να γίνει «ένας άλλος παίκτης» τη νέα σεζόν. Στα κέντρα αυτά υπάρχουν όλοι οι εξειδικευμένοι προπονητές, γυμναστές, διαιτολόγοι, εργοφυσιολόγοι, ψυχολόγοι κλπ οι οποίοι διαμορφώνουν τον νέο ποδοσφαιριστή.
b_280_280_16777215_0___images_stories_0_015_anoiksi_soccer_player.jpg
Τι γίνεται στην Ελλάδα;
Στην Ελλάδα το μεσοδιάστημα του καλοκαιριού, οι περισσότεροι παίκτες κάνουν διακοπές μερικοί βρίσκουν κάποιον προπονητή και κάνουν ατομικές προπονήσεις, κάποιοι άλλοι που τους έχουν πει ότι τους λείπει δύναμη ψάχνουν και βρίσκουν έναν γυμναστή ή πηγαίνουν σε ένα γυμναστήριο και κάποιοι άλλοι ιδιαίτερα οι πολύ νεαροί, δηλώνουν συμμετοχή σε κάποιο camp διάρκειας 3-4 ημερών.
Βοηθούν τα ολιγοήμερα camps;
Δεν είμαστε αντίθετοι στο να συμμετέχει ένα παιδί σε ένα ολιγοήμερο καμπ, αλλά μόνο για τη διασκέδαση. Όπως λένε οι επιστήμονες (και η κοινή λογική), δεν προσφέρουν προπονητικά σχεδόν τίποτα. Το μόνο που προσφέρουν είναι μια κοινωνικότητα και μια ολιγοήμερη εμπειρία. Τα παιδιά σπάνια μαθαίνουν κάτι. Άλλωστε σε 3-4 ημέρες με λίγες ώρες προπόνησης την ημέρα, πόσα μπορούν να μάθουν και πόσο μπορούν να βελτιωθούν; Αν ένας γονιός είναι να ξοδέψει χρήματα για να στείλει το παιδί του σ’ ένα camp, θα του συνιστούσα να βρει τους κατάλληλους προπονητές και να διαθέσει τα χρήματα, για να δουλέψει και να βελτιωθεί πραγματικά το παιδί του.
Τι θέλω σαν γονιός για το παιδί μου;
Κατ’ αρχήν σκεφτόμενοι ως γονείς και συζητώντας τους προβληματισμούς των παιδιών μας θα θέλαμε αρκετά πράγματα να γίνονται. Η ομάδα ή η ακαδημία που βρίσκεται το παιδί μας να δουλεύει ιδανικά, το παιδί να βελτιώνεται και να μη χρειαζόμαστε κανέναν άλλο να πληρώσουμε.
Αυτό ωστόσο στην Ελλάδα δεν ισχύει. Τα «φροντιστήρια» ποδοσφαίρου είναι σε ακμή, όχι μόνο την καλοκαιρινή περίοδο, αλλά και κατά τη διάρκεια της σεζόν. Τι κι αν υπάρχει οικονομική κρίση. Οι γονείς κόβουν από αλλού και βοηθούν το παιδί τους να βρεθεί πιο κοντά στο να διεκδικήσει το όνειρό του.
Η λύση αυτή είναι μονόδρομος στη χώρα μας. Το επόμενο που θέλουμε για το παιδί μας είναι, να τον πιστέψει ο προπονητής του και να είναι στην ομάδα του βασικός. Η συνέχεια είναι βέβαια η ομάδα να τον εμπιστευτεί και να του προσφέρει ένα συμβόλαιο και απ' εκεί και μετά είναι μια άλλη συζήτηση την οποία θα την κάνουμε σε ένα άλλο άρθρο.
Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι, ο οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής, οποιασδήποτε ηλικίας, θέλει να κάνει τη διαφορά στην ομάδα του την επόμενη σεζόν, θα πρέπει να εμπιστευθεί κάποιους ειδικούς, που υπάρχουν στο χώρο (ψάχνοντάς το, αρκετά βέβαια, για να βρει τους καλύτερους), οι οποίοι θα του προσφέρουν στην καλοκαιρινή (μεταβατική) περίοδο, εκπαίδευση υψηλού επιπέδου και ταυτόχρονα διόρθωση των αδύνατων χαρακτηριστικών του καθώς και ενίσχυση των δυνατών του.
Τάκης Κεφάλας, για το football-academies.gr

Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

Η επίδραση των αρνητικών συναισθημάτων στην αθλητική απόδοση


Δεν είναι λίγες οι φορές που οι αθλητές αναφέρουν ότι χάθηκε κάποιος αγώνας ή εμφάνισαν μειωμένη απόδοση εξαιτίας του αισθήματος του θυμού που ένιωσαν με συνέπεια την απόσπαση και την εστίαση της προσοχής τους σε λάθος στόχο.
Επιπλέον πολλές φορές και ως θεατές έχουμε διακρίνει διάφορα περιστατικά θυμού, οργής ακόμη και βίας στους αγωνιστικούς χώρους τα οποία ξεκινούν από τον άμεσα εμπλεκόμενο που είναι ο αθλητής, με οδυνηρές συνέπειες κάποιες φορές, με χαρακτηριστικότερη ίσως περίπτωση αυτή του Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, αλλά και του Ζιντάν στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2006 μεταξύ Γαλλίας και Ιταλίας.

Διάφορα θεωρητικά μοντέλα έχουν αναδείξει την επίδραση των συναισθημάτων τόσο στις γνωστικές διαστρεβλώσεις των αθλητών όσο και στην επιρροή των επιπέδων της προσοχής με συνέπεια τη χαμηλότερη απόδοση. Αρκετές έρευνες στο χώρο της αθλητικής ψυχολογίας και όχι μόνο, έχουν δείξει ότι τα συναισθήματα επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό τη σκέψη και κατ’ επέκταση τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Αρνητικά συναισθήματα όπως ο θυμός και η οργή φαίνεται να έχουν ανασταλτικό χαρακτήρα στη ζωή του αθλητή και να του δημιουργούν προβλήματα τόσο στην τοποθέτηση στόχων όσο και στη μεγιστοποίηση της απόδοσης του.
Συνέπεια των παραπάνω είναι να υπάρχει αρνητική διάθεση στην καθημερινή αθλητική διαδικασία, τόσο μέσα στο γήπεδο, όσο και στις διαπροσωπικές σχέσεις με τον προπονητή και τους συναθλητές.
Η σωστή αξιολόγηση των γεγονότων, η ρύθμιση και ο έλεγχος των συναισθημάτων με στόχο τη μείωση της έντασης και την ισορροπημένη συναισθηματική κατάσταση τόσο στην προπόνηση όσο και στους αγώνες μόνο θετική επίδραση μπορούν να έχουν στην προπονητική διαδικασία. Ειδικότερα στους νεαρούς αθλητές ο θυμός φαίνεται να έχει καθοριστική επιρροή στη σκέψη, την αντίδραση  και την αθλητική απόδοση. Το να κατανοήσει κανείς πως επιδρούν τα συναισθήματα στο μυαλό και κατ’ επέκταση στη συμπεριφορά των αθλητών και ειδικά των νεαρών σε ηλικία ατόμων είναι ζωτικής σημασίας προκειμένου να εφαρμοστούν κατάλληλες στρατηγικές διαχείρισης των συναισθημάτων, να αναδιατυπωθούν δυσλειτουργικές σκέψεις με απώτερο σκοπό τη μεγιστοποίηση της απόδοσης και τη βελτίωση των διαπροσωπικών σχέσεων, λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις ιδιαιτερότητες, το αθλητικό επίπεδο και τα χαρακτηριστικά του αθλητή καθώς, επίσης και τη φύση του αθλήματος.

ΦΡΟΣΩ ΠΑΤΣΟΥ
M.Sc. Ψυχολόγος – Αθλητικός Ψυχολόγος
WWW.IDEALPSYCHOLOGY.GR

Τρίτη 24 Μαΐου 2016

ΩΡΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ ΓΙΑ ΑΛΜΥΡΟ ΒΟΛΟΥ ΤΟΥΡΝΟΥΑ "ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΑΣΤΑΡΑΣ"

ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΜΕΤΑΒΕΙ ΣΤΟΝ ΑΛΜΥΡΟ ΒΟΛΟΥ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟ ΤΟΥΡΝΟΥΑ "ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΑΣΤΑΡΑΣ".
Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΜΑΣ ΘΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΩΛΟΥ ΣΤΙΣ 08:30 ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕ ΛΕΟΦΩΡΕΙΟ.
ΑΠΟ ΤΙΣ 10:00 ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 14:30 ΠΕΡΙΠΟΥ ΘΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ ΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΜΑΣ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ.
ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΑΠΟΝΟΜΕΣ ΣΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΜΕΤΑΒΟΥΜΕ ΣΤΗ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ ΟΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΕΡΙΠΟΥ 2 ΩΡΕΣ.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΩΛΟ ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ 19:00-20:00.

ΠΑΙΔΙΚΗ “ΑΝΤΙΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ”

b_280_280_16777215_0___images_stories_13_xeimonas_panathinaikos_olympiakos_k17_13_resize.jpgΝα σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε και να φτιάξω μια καινούργια, κοινωνία άλληνε!”
Στίχοι γεμάτοι νόημα, από ένα τραγούδι ύμνο, τραγουδισμένο από τα χείλη του Αθάνατου ΣΤΕΛΛΑΡΑ!
Πραγματικά, δεν είναι λίγες οι φορές που εύχομαι, να είχα την τύχη ή την δύναμη, να γκρεμίσω αυτή τη κοινωνία και σε μια μέρα μέσα, να έβαζα τη δική μου “πινελιά”, στον κόσμο των παιδιών μας, σ’ αυτά τα 10άχρονα και 15άχρονα παιδιά, που καλούνται δυστυχώς ή ευτυχώς στο άμεσο μέλλον, να δώσουν λύσεις, στα λάθη και τις αμαρτίες, που εμείς τους φορτώσαμε.
33 χρόνια μες τα γήπεδα, περνώντας απ’ όλα τα πόστα του λατρεμένου μου Ερασιτεχνικού Ποδοσφαίρου, υπηρετώντας το αρχικά ως ποδοσφαιριστής, μετέπειτα παράγοντας, πρόσφατα πρόεδρος και συγχρόνως προπονητής, νομίζω ότι έχω ένα μικρό δικαίωμα, να εκφράσω την άποψή μου κι ας την μεταφράσει ο καθένας όπως νομίζει.
Το να προτρέπεις λοιπόν ως προπονητής, τον 14άχρονο παίκτη σου, να σημαδέψει την ΚΑΡΩΤΙΔΑ, του αντίπαλου 14άχρονου, δηλώνει επιεικέστατα Α Λ Η Τ Ε Ι Α !
Το να φωνάζει ο γονιός απ’ την εξέδρα, στον 16άχρονο “παιχταρά” του: «σπάστου τα πόδια!», επίσης δηλώνει ΑΛΗΤΕΙΑ! Την αγωνιστική συμπεριφορά των παιδιών μας, ΕΜΕΙΣ την διαμορφώνουμε και ΕΜΕΙΣ την διαχειριζόμαστε και όταν λέω ΕΜΕΙΣ, εννοώ οι γονείς και οι προπονητές.
Δεν μπορεί ένα παιδί από μόνο του, να βγάζει ΜΙΣΟΣ και ΑΛΗΤΕΙΑ μέσα στο παιχνίδι. Το ΠΑΘΟΣ δικαιολογείται, η ΔΥΝΑΜΗ επίσης, ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ το ίδιο, αυτά είναι στοιχεία εξάλλου, που εμείς οι προπονητές τα ζητάμε από τα παιδιά, το μίσος όμως και ο αλητήριος τσαμπουκάς, “βγαίνουν” από το σπίτι και επιδεινώνονται από τον ΚΑΚΟ προπονητή!
Αν περιμένουμε να δούμε κάτι καλό, στο ποδοσφαιρικό αλλά και στο κοινωνικό μέλλον των παιδιών μας, αυτό θα το δούμε από τις μικρές ηλικίες, αν όμως αυτές οι ηλικίες δεν έχουν τις σωστές βάσεις, τότε δυστυχώς θα κλαίμε για πολλά χρόνια ακόμα, για το ποδόσφαιρο που θα βλέπουμε!
Θα σας πω κάτι, που κάποιοι μπορεί να γελάσουν, κάποιοι άλλοι θα χλευάσουν, ίσως όμως και μερικοί να συμφωνήσουν.
“Από τότε που καταργήθηκε, η ποδιά στα σχολεία, χάθηκε και η έννοια των λέξεων, Δημοκρατία και Ελευθερία!”
Όταν βλέπεις 12άχρονα και 14άχρονα κοριτσάκια, να πηγαίνουν στο σχολείο, “σοβατισμένα” και ντυμένα, έτοιμα για επίδειξη μόδας ή τα αντίστοιχα ηλικιακά αγοράκια, που μπορεί να έχουν ξεχάσει στο σπίτι, τα μισά βιβλία, αλλά δεν ξεχνούν με τίποτα να “χτίσουν” το μαλλί ή να κρατήσουν ανοιχτή την τρύπα για το σκουλαρίκι, τότε, τι να μαζέψεις και τι να αφήσεις!
Και το αποκορύφωμα έρχεται, όταν ο καθηγητής ή ο Δάσκαλος, φωνάξει στο παιδί ή του τραβήξει το αυτί, για μια του αταξία! Ποιος είδε τον γονιό και δεν τον φοβήθηκε! Καταγγελία και ΕΔΕ, αμέσως στον καθηγητή!
Οι εποχές φυσικά άλλαξαν, αλλά δυστυχώς προς το χειρότερο και θα αργήσουμε πολύ να δούμε φως!
Η παιδεία, δεν χωρίζεται σε σχολική, κοινωνική, επαγγελματική ή ποδοσφαιρική. Γνώμη μου, ότι η παιδεία είναι ΜΙΑ και την αποκτάς στο σπίτι, ενώ στα μετέπειτα στάδια της ζωής ή την αλλοιώνεις και οδεύεις προς την μιζέρια και την καταστροφή ή την καλλιεργείς και μακροπρόθεσμα, απολαμβάνεις τους καρπούς της!
Αυτή την εποχή, “απολαμβάνουμε”, παιδικές και εφηβικές συμπεριφορές, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι, αν προέρχονται από το σπίτι, αν είναι μόδα ή αν είναι … μπόρα και θα περάσει!
Νοιώθω αδύναμος, ανίκανος και απογοητευμένος ως προπονητής, όταν παρακολουθώ από την εξέδρα έναν αγώνα ή ευρισκόμενος στον πάγκο της ομάδας μου, να βλέπω να αγωνίζονται 14άχρονα και 16άχρονα παλικαράκια και αντί να χαίρονται το παιχνίδι και να βελτιώνονται μέσα από αυτό, αντιθέτως να προσπαθούν με κοκορομαχίες, “υποσχέσεις” και υπονοούμενα, να επιβληθεί το ένα στο άλλο, “κλέβοντας” έτσι τη νίκη! Όλα γίνονται, γι αυτή την … που….α τη νίκη!
Απ’ ότι φαίνεται, είναι εξαιρετικά δύσκολο, να καταλάβουν γονείς και παιδιά, ότι σε αυτές τις ηλικίες, αυτό που πρέπει να δείξουν μέσα στο γήπεδο είναι, την τεχνικοτακτική τους πρόοδο και όχι νέες φιγούρες του καράτε, ούτε διάφορες αναφορές στο … γενεολογικό δένδρο του αντιπάλου!
Εδώ τώρα, βασικό ρόλο παίζει και ο προπονητής. Αυτός είναι που πρέπει να επιμείνει, στην αλλαγή νοοτροπίας των παιδιών, να τα μάθει να δίνουν το χέρι στον αντίπαλο, να αναγνωρίζουν την τυχόν αγωνιστική του ανωτερότητα, να μαθαίνουν να πεισμώνουν και να διορθώνουν τα λάθη τους από την ήττα, ώστε την επόμενη φορά, να είναι αυτοί που θα δεχθούν τα συγχαρητήρια του αντιπάλου, για την δίκαιη επικράτησή τους, αποδεικνύοντας έτσι, ότι με δουλειά, επιμονή και υπομονή, θα έρθει και το επιθυμητό αποτέλεσμα, το οποίο δεν θα είναι πρόσκαιρο, αλλά θα τους συνοδεύει σε όλη την ποδοσφαιρική και κοινωνική τους πορεία!
Το κακό είναι, ότι είναι λίγοι οι προπονητές που συγκλίνουν προς αυτή την κατεύθυνση, οι περισσότεροι αισιοδοξούν να γεμίσουν το ¨βιογραφικό¨ τους, με άλλη μια νίκη, με άλλη μια διάκριση, ευελπιστώντας έτσι να φτιάξουν ένα “όνομα”, που θα τους ανοίξει μια πόρτα, σε νέους φιλόδοξους ορίζοντες.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση, από το να έχεις δουλέψει με παιδιά  3, 5 ή 10 χρόνια και να τα καμαρώνεις να προοδεύουν, όχι μόνο αγωνιστικά σε μεγαλύτερες κατηγορίες, αλλά και κοινωνικά.
Γονείς και προπονητές, έχουμε ΤΕΡΑΣΤΙΑ ευθύνη απέναντι σε αυτά τα παιδιά και είναι πολύ λυπηρό, να “αφήνουμε” ή να ανεχόμαστε βωμολοχίες και βιαιοπραγίες, είτε μεταξύ τους μες τον αγώνα ή και κατά των Διαιτητών αρκετές φορές.
Οφείλουμε να δώσουμε σε αυτά τα παιδιά, ΟΛΑ εκείνα τα εφόδια που πρέπει, για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν, στις τεράστιες δυσκολίες και προβλήματα, που κάποιοι ΚΕΡΑΤΑΔΕΣ μας έχουν δημιουργήσει και θα πέσουν στις πλάτες αυτών των παιδιών.
Το γήπεδο, σίγουρα είναι ένας χώρος, που όλοι μας βγάζουμε τα …εσώψυχά μας, αν κάνουμε όμως ΟΛΟΙ μια αντικειμενική αυτοκριτική και δεχθούμε χωρίς εγωισμό τα λάθη μας, τότε υπάρχει μια ελπίδα να καταλάβουμε, ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι και μάλιστα το Δημοφιλέστερο στον κόσμο, στο οποίο όπως υπάρχει νικητής, υπάρχει και ηττημένος.
Όπως επίσης, υπάρχουν και κανόνες στους οποίους οφείλουμε να πειθαρχούμε και να σεβόμαστε και πρώτα απ’ όλους, εμείς οι γονείς και οι προπονητές, για να τους μεταφέρουμε σωστά στα παιδιά μας.
Οι “μεγάλοι” έριξαν λεφτά στο ποδόσφαιρο και έκαναν επάγγελμα αυτό το υπέροχο παιχνίδι, για να τους αποφέρει κέρδη και το κατάφεραν. Κατάφεραν όμως, εκτός από τεράστια κέρδη, να αποφέρουν μια εξίσου τεράστια αρρώστια, την οποία τα παιδιά μας, δεν υπάρχει λόγος να κολλήσουν κι αυτή δεν είναι άλλη , από τη ΛΥΣΣΑ για το ΧΡΗΜΑ!
Ας μάθουμε λοιπόν στα παιδιά, να απολαμβάνουν το παιχνίδι, και να σέβονται τον αντίπαλο, όχι μόνο κατά την διάρκεια του αγώνα, αλλά πριν και μετά από αυτόν, διότι έτσι μαθαίνουν να κοινωνικοποιούνται, να δημιουργούν σχέσεις και δεσμούς φιλίας, οι οποίοι θα είναι πολύ σημαντικοί στο μέλλον.
Προσωπικά 24 χρόνια ως ποδοσφαιριστής, μπορώ να πω με ειλικρίνεια, ότι οι πιο δυνατές φιλίες που διατηρώ μέχρι και σήμερα, είναι βέβαια πολλοί παλιοί συμπαίκτες μου, αλλά και αρκετοί πρώηναντίπαλοι, με τους οποίους, μπορεί επί 90 λεπτά, να ματώναμε πόδια και κεφάλια, αλλά υπήρχε ένας αμοιβαίος σεβασμός, ο οποίος όταν η ζωή έκανε τον κύκλο της, μας ξανάφερε πρόσωπο με πρόσωπο και η αλληλοεκτίμηση μας άνοιξε νέους δρόμους συνεργασίας, επαγγελματικής αλλά και κοινωνικής μορφής!
Βαρέθηκα τους τσακωμούς, με κούρασαν τα “μπινελίκια” μέσα στο γήπεδο και θέλω επιτέλους να βλέπω σωστό και ωραίο ποδόσφαιρο από τους μικρούς και φιλόδοξους παιχταράδες!
Δεν είναι ανάγκη να βγάζουν ΜΙΣΟΣ και ΑΛΗΤΕΙΑ μες το γήπεδο για να κερδίσουν, αν αυτά τα μετατρέψουν σε ΠΑΘΟΣ και ΔΥΝΑΜΗ, προσθέτοντας σε αυτά και τον ΣΕΒΑΣΜΟ, το αποτέλεσμα δεν θα είναι μόνο η νίκη, αλλά και πολλά άλλα πράγματα, που για την σημερινή εποχή, είναι πολύ πιο σημαντικά!
Του Τάκη Γιαννόπουλου
Προπονητή της εφηβικής ομάδας του Πανερυθραϊκού

Είναι πολλοί, οι ανειδίκευτοι προπονητές στις Ακαδημίες!!! [VIDEO]

b_280_280_16777215_0___images_stories1_016-kalokairi_coach1.jpgΓέροι που αναζητούν μια ενίσχυση στη σύνταξή τους, παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές ανεκπαίδευτοι, άνθρωποι που έβλεπαν ποδόσφαιρο μόνο στην τηλεόραση, νέοι που ζητούν επαγγελματική αποκατάσταση, πατεράδες που έχασαν τη δουλειά τους, μπλα-μπλάδες, αγράμματοι, ανειδίκευτοι, ανεκπαίδευτοι, μη παιδαγωγοί, άνεργοι και άεργοι…
Όλοι αυτοί και κάποιοι ακόμη (να μας συγχωρήσουν, αν τους ξεχνάμε) αποτελούν ένα μέρος των προπονητών που βρίσκονται σήμερα στις Ελληνικές Ακαδημίες και εκτελούν χρέη προπονητή στα παιδιά μας.
Δεν είναι πρόβλημα να υπάρχουν κάποιοι από τις παραπάνω κατηγορίες, αρκεί να σπουδάσουν και να εντρυφήσουν κατ’ αρχάς στη σωστή προσέγγιση και διαπεδαγώγηση των παιδιών και στη συνέχεια στην προπονητική.
Ωστόσο αυτό που βλέπουμε σήμερα, δυστυχώς είναι, ότι ο αριθμός αυτών που νομίζουν ότι ...ξέρουν μεγαλώνει. Γίνονται πολλοί αυτοί, που πιστεύουν ότι είναι εύκολο να προπονούν μικρά παιδιά.
Οι περισσότεροι κάνουν λανθασμένη προπόνηση στους πιτσιρικάδες, προπόνηση που δεν αρμόζει στο ηλικιακό επίπεδο που προπονούν, με αποτέλεσμα τα παιδιά να χάνουν την ουσία, τη χαρά, και τη διασκέδαση του παιχνιδιού!
Υπάρχουν προπονητές, που σε ηλικίες 7-8 ετών, τους διδάσκουν ομαδική τακτική, και κομπίνες σε στημένα!!! Έγκλημα πρέπει κάποιος να επέμβει και να σταματήσει όλους αυτούς που πάνω στην προσωπική τους ευχαρίστηση, και ανάδειξη, «ασελγούν» στα μικρά παιδιά.
Παίχτες με ταλέντο υπάρχουν, αλλά ελάχιστοι είναι αυτοί που γνωρίζουν και προσπαθούν να τους εξελίξουν και να αναδείξουν το ταλέντο τους. Οι περισσότεροι από τους προπονητές, το μόνο που κάνουν είναι να τους πιέζουν με διάφορους τρόπους να κερδίσουν στα jounior και στα projunior και να πάρουν το κύπελλο!!!
Προπονητές που φωνάζουν σε παιδιά 8 ετών, ΔΙΩΞΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ, για να μην δεχτούν γκολ, προπονητές που βάζουν τα παιδιά να κάνουν καθυστερήσεις, προπονητές που με το πρώτο λάθος κάνουν αλλαγή τα παιδιά, προπονητές που δεν βάζουν τα αδύναμα παιδιά να παίξουν, για να μην χάσουν τον αγώνα, προπονητές που κατευθύνουν τα παιδιά σα ρομπότ, χωρίς να τα αφήσουν να παίξουν ελεύθερα και να μάθουν μέσα από τα λάθη τους, προπονητές που δεν μοιράζουν το χρόνο σε όλα τα παιδιά, προπονητές που μιλάνε με εξειδικευμένα, κλισέ, άνοιξε, κάλυψε, διαγώνια κάλυψη, λες και τα μικρά παιδιά μπορούν να κατανοήσουν αυτές τις λέξεις!!!
Έχει βέβαια και τη λογική του αυτό, γιατί δεν θέλουν να χάσουν το μεροκάματο. Πιέζονται από τον ιδιοκτήτη της Ακαδημίας ή τον πρόεδρο, οι οποίοι θέλουν πάντα τη νίκη, για να έρχονται περισσότερα παιδιά στην Ακαδημία τους, πιέζονται από τους γονείς, που θέλουν το παιδί τους πάντα να νικά, πιέζονται από συναδέλφους τους που τους περιπαίζουν, πιέζονται…
Ας βρεθεί κάποιος να σταματήσει όλους αυτούς τους ανειδίκευτους, που νομίζουν ότι είναι προπονητές και ίσως τότε να δούμε ένα άλλο ποδόσφαιρο στα ελληνικά γήπεδα σε μερικά χρόνια!!
Δείτε ένα χαρακτηριστικό βίντεο, κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Πίσω από κάθε αθλητή υπάρχει μια χαμένη νεότητα!

Πίσω από κάθε αθλητή υπάρχει μια χαμένη παιδική κι εφηβική ηλικία. Όσοι δεν ασχολήθηκαν ποτέ με τον αθλητισμό, όσοι ποτέ δεν εντάχθηκαν σε μια ομάδα με στόχο την κορυφή, πιθανότατα δε θα καταλάβουν.
Πίσω από κάθε αθλητή υπάρχει μια χαμένη παιδική κι εφηβική ηλικία. Είναι τα ξενύχτια που δεν έζησε γιατί έχει προπόνηση το πρωί, είναι τα μεθύσια που δεν έκανε γιατί είχε προετοιμασία, είναι οι εκδρομές που δεν ήρθε για να μη χάσει προπόνηση.
Πίσω από κάθε αθλητή βρίσκονται Σάββατα πρωί χωρίς ξεκούραση και χουζούρεμα γιατί η Σαββατιάτικη προπόνηση είναι πάντα νωρίς. Βρίσκονται αυστηροί κανόνες διατροφής, κανόνες που δεν του επιτρέπουν ν’ ακολουθήσει στο μαζικό σαβούριασμα της παρέας.
Βρίσκεται η καθημερινή προσπάθεια για κάτι που οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν. Και είναι αυτό το «έλα μωρέ, τι θα γίνει αν δεν πας μια μέρα προπόνηση;» που λένε φίλοι και γνωστοί που διαφοροποιεί τους αθλητές από τους μη αθλητές.
Ο μη αθλητής δε θα καταλάβει ότι οι προπονήσεις έχουν μια συνέχεια, μια ακολουθία, την οποία αν χαλάσεις θα καταπονήσεις το σώμα σου περισσότερο ή λιγότερο απ’ όσο πρέπει. Και το πόσο πρέπει να κουράσεις τον οργανισμό σου δεν είναι πάντα σταθερό. Εξαρτάται από το αν βρίσκεσαι σε περίοδο προετοιμασίας ή όχι, από το αν ακολουθούν αγώνες ή αν ο προπονητής σου σε ξεκουράζει για κάποιο λόγο.
Δε θα καταλάβει επίσης ότι για σένα αυτές οι προπονήσεις είναι καθημερινότητα και ψυχοθεραπεία. Γιατί για κάποιον που βλέπει την κατάσταση απ’ έξω είναι παράλογο που δε θες ν’ αφήσεις μια προπόνηση για να πας για καφέ. Για σένα όμως, βγάζει όλα τα νοήματα του κόσμου κι ας έρχονται μέρες που εκείνος ο καφές μοιάζει φοβερά ελκυστικός.
Γιατί ναι, υπάρχουν μέρες που θέλεις να είσαι σαν τους άλλους. Είναι εκείνες οι στιγμές λίγο πριν ξεκινήσεις να ετοιμάζεσαι για την προπόνηση που έχεις εκείνη την επιθυμία να τα παρατήσεις όλα και να λιώσεις στον καναπέ, ή να πας για καφέ ή απλώς να κοιμηθείς παραπάνω. Κι όμως, όσο κι αν το μυαλό τρέχει αλλού και η γκρίνια φτάνει σε άλλο λέβελ, τα χέρια σου εξακολουθούν να ετοιμάζουν τα πράγματα της προπόνησης σχεδόν μηχανικά. Και λίγες ώρες μετά, αφού έχεις τελειώσει την προπόνηση και νιώθεις αυτή τη γλυκιά κούραση στο σώμα σου, δε μετανιώνεις καθόλου για την επιλογή σου.
Και πίσω από κάθε μικρή ή μεγάλη επιτυχία του κάθε αθλητή βρίσκονται ώρες ιδρώτα και κούρασης, βρίσκονται στιγμές απογοήτευσης ή μικρές αποτυχίες, στερήσεις, άγχος, μια αφέλεια που δεν πρόλαβε να ζήσει. Γιατί αυτή τόσο προγραμματισμένη ζωή, ο εκάστοτε στόχος και η επίτευξή του σε ωριμάζουν, σε καθιστούν υπεύθυνο για την πορεία σου, για την προσωπική επιτυχία ή αποτυχία σου. Μαθαίνεις από πολύ νωρίς ν’ αναλαμβάνεις ευθύνες και να ψάχνεις πρώτα στον εαυτό σου για πιθανά λάθη, να μην κατηγορείς τους άλλους.
Γι’ αυτό αν παρακολουθήσεις κάποιον αγώνα οποιουδήποτε αθλήματος, χειροκρότησέ τους. Ασχέτως του αποτελέσματος, ανεξάρτητα από το αν έπαιξαν καλά, αν έπιασαν το όριο, αν έχασαν ή αν κέρδισαν. Χειροκρότησέ τους για την προσπάθεια και την επιμονή τους. Για όσα συνειδητά επιλέγουν να χάσουν για να κυνηγήσουν έναν προσωπικό στόχο, για την αποφασιστικότητα και την τόσο συγκροτημένη σκέψη. Α! Και κάνε μου μια χάρη. Αν τους δεις από κοντά, μην τους ξαναρωτήσεις τι θα γίνει αν χάσουν μια προπόνηση.
Το κείμενο είναι της Σοφίας Καλπαζίδου όπως δημοσιεύτηκε στο pillowfights.gr

Κυριακή 22 Μαΐου 2016

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΤΟΥΡΝΟΥΑ "ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΑΣΤΑΡΑΣ" ΣΤΟΝ ΑΛΜΥΡΟ ΒΟΛΟΥ ΣΤΙΣ 29/05/2016

Για άλλη μια χρονιά η Ακαδημία μας προσκλήθηκε να συμμετάσχει στο τουρνουά "ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΑΣΤΑΡΑΣ"που θα γίνει στον Αλμυρό Βόλου στις 29/05/2016.
Είναι μεγάλη τιμή για την Ακαδημία που τον τελευταίο χρόνο δέχεται συνεχώς προσκλήσεις για συμμετοχή από όλα τα μέρη της Ελλάδος και όχι μόνο. Να θυμίσω την πρόσκληση στη Βουλγαρία τα Χριστούγεννα το 2015. Αυτό μας κάνει περισσότερο υπεύθυνους απέναντι στα παιδιά, αλλά ταυτόχρονα μας δίνει δύναμη για να συνεχίσουμε με περισσότερο ζήλο τα επόμενα χρόνια. Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ ΜΩΛΟΥ θα είναι παρούσα σε όσα πιο πολλά CUP μπορεί!!!!!

Σάββατο 21 Μαΐου 2016

ΑΝΑΒΟΛΗ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΜΑΣ

ΑΝΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ 22/05/2016 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΚΡΑΤΗΤΟ ΛΟΓΩ ΠΛΥΜΜΥΡΑΣ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΩΝ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ.


Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

«Ενώ εσύ μου φώναζες…» Ένα κείμενο γροθιά για όλους τους γονείς!

paidi

Πολλές φορές σαν γονείς, ξεχνάμε ότι έχουμε απέναντί μας ένα παιδί που το μόνο που θέλει είναι αγάπη από εμάς. Τα οικονομικά προβλήματα, τα νεύρα της δουλειάς και το άγχος της επιβίωσης μας κάνει να ξεχνάμε το πιο σημαντικό πράγμα στο κόσμο.

Ποιο είναι αυτό; Ο τρόπος μας και η συμπεριφορά μας απέναντι στο παιδί μας. Διαβάστε το συγκλονιστικό κείμενο της Κατερίνας Μάλλιου.

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να σε φοβάμαι…

Ενώ εσύ μου φώναζες, τραυμάτιζες την αυτοπεποίθηση μου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν είχα αξιοπρέπεια επειδή ήμουν μικρός…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να μην τολμάω, να μη δοκιμάζω, να μην προσπαθώ να ανακαλύπτω, να μην παίρνω πρωτοβουλίες, για να μη θυμώνεις…

Ενώ εσύ μου φώναζες, με έκανες να νιώθω ασήμαντος και αδύναμος…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου έδειχνες ότι δεν μπορούσα να σε εμπιστεύομαι…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν μπορούσα να σου μιλήσω αν είχα κάποιο πρόβλημα ή κάποιος μου έκανε κακό, γιατί φοβόμουν πώς θα αντιδρούσες…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι όταν αγαπάμε κάποιον, έχουμε δικαίωμα να του φερόμαστε άσχημα…

Ενώ εσύ μου φώναζες, η φωνή σου δεν με άφηνε να σκεφτώ τα λόγια σου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, ίδρωνα, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, το στομάχι και τα αυτιά μου πονούσαν…

Ενώ εσύ μου φώναζες, θύμωνα που δεν νοιαζόσουν για αυτά που ήθελα να σου πω…

Ενώ εσύ μου φώναζες, αναρωτιόμουν που πήγε ο μπαμπάς μου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να φωνάζω κι εγώ…

Ενώ εσύ μου φώναζες, ήμουν μόνος μου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, σκεφτόμουν ότι δεν μ” αγαπάς πια…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι επιτρέπεται να φέρομαι άσχημα σε κάποιον πιο αδύναμο από μένα…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες πώς να φερθώ στα παιδιά μου όταν μεγαλώσω…

Ενώ εσύ μου φώναζες, δεν φανταζόσουν τον αγώνα που πρέπει να δώσω τώρα που μεγάλωσα, για να μη γίνω σαν εσένα…

"Ακαδημίες και συμπεριφορά γονέων"

"Ακαδημίες και συμπεριφορά γονέων"

"Ακαδημίες και συμπεριφορά γονέων"
Ο γυμναστής, κάτοχος του διπλώματος προπονητικής UEFA C,Θεόδωρος Σκαρτάδος, εξέδωσε ένα άρθρο με τίτλο «Ακαδημίες και συμπεριφορά γονέων», όπου καταγράφει τις δικές του σκέψεις, σχετικά με τη λειτουργία των ακαδημιών ποδοσφαίρου και τη συμπεριφορά που θα πρέπει να έχουν οι γονείς των νεαρών αθλητών.
Αναλυτικά το άρθρο:
«Ακαδημίες και συμπεριφορά γονέων
Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να δώσουμε προσοχή και να αναλογιστούμε κάποια στιγμή όλοι μας, γονείς και προπονητές, τι ακριβώς ζητάμε από τα παιδιά σε μια ακαδημία ποδοσφαίρου. Από χρόνια προϋπηρεσίας μου σε ακαδημίες του νησιού μας, τη Ρόδο, διαπίστωσα ότι λίγοι έχουμε καταλάβει πλήρως την έννοια της ακαδημίας ποδοσφαίρου.
Αυτή η σύγχυση υπάρχει παντού σε όλα τα επίπεδα από παράγοντες, τεχνικούς διευθυντές, γυμναστές, προπονητές και γονείς.
Φυσικά και δεν θα είμαι εγώ ο έξυπνος που θα υποδείξει σε άλλους συναδέλφους ποια η σημασία και λειτουργία μιας ακαδημίας. Μπορώ όμως από τη μικρή πορεία μου στο χώρο των ακαδημιών και μετά από συζητήσεις με συναδέλφους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε καθημερινά, να παραθέσω μερικά ερωτήματα και κατευθύνσεις σε ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα λειτουργίας των ακαδημιών που δεν είναι άλλο από τη γονική συμπεριφορά. Και γίνομαι συγκεκριμένος:
Πόσες φορές δεν έτυχε είτε σε προπόνηση είτε σε αγώνα, γονείς να τρέχουν από τη μια μεριά του γηπέδου στην άλλη και να κραυγάζουν για τα παιδιά τους, νομίζοντας ότι έτσι κάνουν καλό στο παιδί;
Πόσες φορές δεν ακούσαμε τους γονείς στην εξέδρα σε ρόλο προπονητών να δίνουν οδηγίες στο παιδί;Και βέβαια στις περισσότερες των περιπτώσεων οι συγκεκριμένοι γονείς δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με το ποδόσφαιρο στη ζωή τους.
Να πάρουμε και μια εύθυμη περίπτωση: Μαμάδες να φωνάζουν σε έξαλλη κατάσταση, δίνοντας οδηγίες σε αυστηρό ύφος στο παιδί για το τι κάνει ή τι θα έπρεπε να κάνει.
Βέβαια δεν το συζητώ, οι συγκεκριμένες μαμάδες δεν έχουν ακουμπήσει μπάλα στη ζωή τους…
Να δούμε λίγο και τον μικρό ποδοσφαιριστή που έχει την μπάλα στα πόδια του και ακούει ταυτόχρονα: πάσα, σουτ, γκολ, δώσε πίσω, δώσε μπρος, μπες, βγες… από την εξέδρα.
Γονείς, αλήθεια πιστεύετε ότι κάνετε καλό στο παιδί σας… έτσι δεν είναι;
Πόσες εντολές πιστεύετε ότι μπορεί να εκτελέσει ο δικός σας εγκέφαλός μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου;
Και βέβαια να μην αναλύσουμε τι συμβαίνει σε περίπτωση κάποιας λάθος ενέργειας, χαμένης ευκαιρίας ή πολύ χειρότερα κάποιου αυτογκόλ… Ας το αφήσουμε καλύτερα…
Να προχωρήσουμε λίγο σε πιο δυνατά παραδείγματα καλής συμπεριφοράς τα οποία θα δώσω παραθέτοντας απλές ερωτήσεις γονιών προς τους προπονητές των παιδιών τους:
– Γιατί το παιδί μου έπαιξε 10 λεπτά και του τάδε 15;
– Γιατί έκανες αλλαγή το παιδί μου ενώ έπαιζε καλά;
– Το παιδί μου στενοχωρήθηκε επειδή δεν τον έβαλες "βασικό". Τι θα το κάνω τώρα;
– Μπορείς στο οικογενειακό διπλό να βάζεις το γιο μου να παίζει με τους τάδε γιατί οι άλλοι δεν ξέρουν μπάλα;
– Ο τάδε μικρός δεν είναι καλό παιδί δε γίνεται να μην τον βάζεις να παίζει με το γιο μου;
– Ο γιος μου δεν είναι κεντρικός… Γιατί τον βάζεις να παίξει εκεί;Θες να τον καταστρέψεις;
Βέβαια όλες αυτές οι ερωτήσεις/ παρατηρήσεις, δε γίνονται διακριτικά, αλλά δημόσια!
Κι ο γονιός καμαρώνει που έβαλε στη θέση του τον προπονητάκο, ενώ το παιδί ακούει… Και πιστέψτε, με καταλαβαίνει πολλά περισσότερα…
Δε θέλω να θεωρηθώ γραφικός ή έξυπνος λέγοντας τα παραπάνω. Η μόνη μου επιδίωξη είναι να δώσω ένα ερέθισμα στους γονείς να αναρωτηθούν:
Τι είναι η ακαδημία ποδοσφαίρου; Γιατί το παιδί μου συμμετέχει σε αυτήν; Διασκεδάζει ή είναι στενοχωρημένο; Το στέλνω εκεί για να αθλείται ή για να ικανοποιήσω τον ποδοσφαιρικό μου εγωισμό; Έχει φίλους εκεί; Δημιούργησε καινούργιους; Ο προπονητής είναι παιδαγωγός ή όχι; Μπορεί το παιδί μου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ποδοσφαίρου;
Είναι μόνο το ποδόσφαιρο ο αθλητισμός για το παιδί μου; Ποιος είναι ο ρόλος μου σαν γονιός; Υποστηρίζω έμπρακτα το παιδί μου σε κάθε επιτυχία αλλά και αποτυχία;
Υποστηρίζω τον προπονητή- παιδαγωγό του παιδιού μου έμπρακτα; Αν έχω πρόβλημα με τον προπονητή το συζητώ μόνο με αυτόν;
Ελέγχετε καθημερινά αν το παιδί σας πάει με ευχάριστη διάθεση στην προπόνηση και χωρίς άγχος; Φροντίζετε σωστά για τα μαθήματά του, τη διατροφή και τον ύπνο του;
Να θέσω κι άλλα ερωτήματα; Δε νομίζω ότι θα σταματήσουμε να γράφουμε… Επαναλαμβάνω μιλάμε μόνο για γονική συμπεριφορά… και υπογραμμίζω οι γονείς είναι μόνο μια παράμετρος στις τόσες πολλές που υπάρχουν…
Μια παράκληση μόνο… για το καλό των παιδιών μας ας αναλογιστούμε λίγο όλα τα παραπάνω και ας μπούμε λίγο περισσότερο στην ψυχολογία και στη θέση των παιδιών μας….
Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία
Θεόδωρος Σκαρτάδος
Γυμναστής –Προπονητής UEFA C
Ρόδος