ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΩΝ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΜΑΣ

www.youtube.com/watch?v=Drqgim9kXZ8

ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΩΝ ΥΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΜΑΣ

www.youtube.com/edit?video_id=Drqgim9kXZ8&video_referrer=watch

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΗ ΑΓ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Ο ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΡΗ ΑΓ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΡΟΣΚΑΛΕΣΕ ΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗ ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.
ΜΑΣ ΤΙΜΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΜΑΣ ΘΑ ΠΑΡΕΥΡΕΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΑΣ.

ΚΟΠΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 24/01/2016 Η "ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ ΜΩΛΟΥ" ΘΑ ΚΟΨΕΙ ΤΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΠΙΤΑ ΣΤΙΣ 18:30 ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ Δ.Δ. ΜΩΛΟΥ.

Άσκηση και σκελετική ανάπτυξη στις αναπτυξιακές ηλικίες

Παρότι η οστική μάζα καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από γενετικούς παράγοντες, η άσκηση αποτελεί έναν τροποποιητικό παράγοντα που βοηθά στη σωστή ανάπτυξη των οστών και συμβάλλει στην ανάπτυξη υψηλής κορυφαίας οστικής πυκνότητας.
Με τον όρο αυτό εννοούμε τη μέγιστη ποσότητα οστίτη ιστού που αποκτά ο σκελετός μας την περίοδο της ωρίμανσής του. Η κορυφαία οστική πυκνότητα αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για το μελλοντικό κίνδυνο οστεοπόρωσης και καταγμάτων και για το λόγο αυτό ακόμη και μικρά οφέλη είναι απαραίτητα.

Η ανάπτυξη των οστών γίνεται με ασκήσεις φόρτισης (ασκήσεις που όταν τις κάνουμε το βάρος μας περνά μέσα από τα οστά) και ασκήσεις ενδυνάμωσης.

Οι στόχοι της παρέμβασης με προγράμματα άσκησης ωφέλιμα στα οστά διαφέρουν στις ηλικιακές ομάδες και είναι συγκεκριμένοι σε κάθε ομάδα. Για το λόγο αυτό, πριν σχεδιάσουμε προγράμματα άσκησης με στόχο τη σκελετική ανάπτυξη στα παιδιά πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι από πλευράς φυσιολογίας τα παιδιά δεν αποτελούν μικρούς ενήλικες.

Υπάρχουν διαφορές και περιορισμοί στις αθλητικές δραστηριότητες και για το λόγο αυτό είναι απαραίτητη η καθοδήγηση από ειδικούς γιατρούς. Κατά την παιδική ηλικία στόχος είναι να αυξήσουμε την ανάπτυξη και τη μέγιστη οστική πυκνότητα, ώστε οι νέοι να εισέλθουν στην ενηλικίωση με το καλύτερο δυνατό οστό.

Η άσκηση προσδίδει τα καλύτερα σε διάρκεια οφέλη στην οστική πυκνότητα αν ξεκινήσει πριν την εφηβεία.

Ο πιο απλός τρόπος για να ασκηθεί ένα μικρό παιδί είναι η βάδιση. Μπορεί να γίνει σε πάρκα, ζωολογικούς κήπους και άλλα μέρη που προκαλούν ενδιαφέρον στο παιδί. Καθώς μεγαλώνει, με την παρακίνηση των γονέων μπορεί να επιλέξει από δραστηριότητες, όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το τένις, το καράτε, ο χορός ή την ενόργανη γυμναστική.

Τα άλματα και γενικά οι δραστηριότητες φόρτισης του σκελετού σε αυτές τις αθλητικές δραστηριότητες προκαλούν μία σημαντική αύξηση της οστικής πυκνότητας στη σπονδυλική στήλη και το ισχίο σε παιδιά προ της εφηβείας, ενώ συγχρόνως δυναμώνει και το μυϊκό σύστημα.

Υπό διερεύνηση βρίσκεται η επίδραση της προπόνησης με αντίσταση και τα πιθανά οφέλη στη μυϊκή ενδυνάμωση των παιδιών. Η διάρκεια της άσκησης στα παιδιά θα πρέπει να είναι 30-60 λεπτά και να γίνεται αρκετές φορές εβδομαδιαίως, ιδιαίτερα για παιδιά 5-12 ετών.

Από πρόσφατη μελέτη βρέθηκε πως το ποδόσφαιρο 3 ώρες την εβδομάδα έχει οστεογενετική ικανότητα και αποτελεί μια αποτελεσματική λύση για την οστική ανάπτυξη σε αναπτυσσόμενα παιδιά.

Δεδομένου πως έρευνες σε ενήλικες έχουν δείξει πως η αυξημένη πρόσληψη ασβεστίου μέσω της διατροφής ή φαρμακευτικών συμπληρωμάτων ενισχύει τα αποτελέσματα της άσκησης στη βελτίωση της οστικής μάζας, αναρωτιέται κανείς αν θα πρέπει να χορηγούνται φαρμακευτικά συμπληρώματα ασβεστίου στα παιδιά.

Πρόσφατη μελέτη απέδειξε πως η χορήγηση συμπληρωμάτων ασβεστίου σε παιδιά δεν τα βοηθά να χτίσουν δυνατότερα οστά. Τα υγιή παιδιά πρέπει να καταναλώνουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα (γάλα, γιαούρτι, τυρί, παγωτό κ.τ.λ.) και να παίρνουν το ασβέστιο μέσω της τροφής και όχι μέσω συμπληρωμάτων (εξαιρούνται παιδιά με σοβαρές παθήσεις).

Το είδος της άσκησης εξαρτάται και από το ίδιο το παιδί. Η άσκηση πρέπει να είναι διασκεδαστική, να μην του προκαλεί αμηχανία, να μην έχει ανταγωνιστικό χαρακτήρα αλλά να του προσφέρει και επιβράβευση. Το παράδοξο είναι πως, ενώ τα παιδιά αποτελούν την πιο δραστήρια κινητικά ομάδα, μόνο μια μικρή μειονότητά τους ασκείται συστηματικά.

Δυστυχώς δαπανούν πολλές ώρες μπροστά στην τηλεόραση. Έχει αποδειχθεί ότι η φυσική δραστηριότητα μειώνεται κατά την εφηβεία, ιδιαίτερα στα κορίτσια. Στο σχολείο θα πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα άθλησης, υπό επιτήρηση, και να υπάρχει εκπαίδευση στους μαθητές για τα οφέλη της άσκησης γενικότερα.

Ασφαλείς γειτονιές, η ύπαρξη παιδότοπων, αθλητικών εγκαταστάσεων, τμημάτων παιδικής-εφηβικής ηλικίας στους αθλητικούς συλλόγους, αλλά και διαθέσιμος χρόνος από τους γονείς για τη μεταφορά των παιδιών είναι παράγοντες απαραίτητοι για την ενασχόλησή τους με τον αθλητισμό, ώστε να αποκομίσουν μακροχρόνια οφέλη για τα οστά.

Γονείς σε τμήματα υποδομής: Οπαδοί ή υποστηρικτές;

Τα τμήματα υποδομής που έχουν δημιουργηθεί, σχεδόν από όλες τις ομάδες, αποτελούν τη βάση και την απαραίτητη προϋπόθεση για την περαιτέρω ανάπτυξη των παιδιών.

Η ανάπτυξη των σωματικών δυνατοτήτων μέσω της εκγύμνασης, η κοινωνικοποίηση του παιδιού μέσω της συναναστροφής με τα άλλα παιδιά, η δημιουργία ομαδικού πνεύματος, η πειθαρχεία σε κανόνες λειτουργίας αλλά και η αίσθηση του ανήκειν (ότι είναι μέλος μιας ομάδας-οικογένειας) είναι από τα κύρια στοιχεία τα οποία έχει να κερδίσει ένα παιδί από την ένταξή του σε ένα τμήμα υποδομής ομαδικού αθλήματος.

Όλα τα παραπάνω μπορούν να αποκτηθούν μέσα από σκληρή και επίμονη δουλειά από τα ίδια τα παιδιά, αλλά και από τους προπονητές που τα έχουν αναλάβει.

Σημαντικός βοηθητικός παράγοντας σε όλα αυτά είναι φυσικά οι γονείς των παιδιών οι οποίοι είναι απαραίτητος κρίκος στην σωστή λειτουργία ενός τμήματος υποδομής. Οι σχέσεις μεταξύ γονέων και προπονητή δεν πρέπει να είναι μόνο τυπικές (μερικές φορές και μηδαμινές), αλλά θα πρέπει να είναι ουσιαστικές.

Η ενημέρωση σχετικά με τις επιδόσεις τους στο σχολείο, την συμπεριφορά τους εν γένει αλλά και οτιδήποτε μπορεί να αφορά το παιδί μπορεί να βοηθήσουν τον προπονητή να δημιουργήσει ένα πλήρες προσωπικό φάκελο του κάθε παιδιού, έτσι ώστε να μπορεί να το διαχειριστεί καλύτερα.

Η διεξαγωγή παιδικών πρωταθλημάτων ή τουρνουά είναι εξαιρετικά χρήσιμη για την ανάπτυξη των ποδοσφαιρικών ικανοτήτων ενός παιδιού, μιας και συναγωνίζεται άλλα παιδιά της ηλικίας του σε πραγματικές συνθήκες αγώνα. Η βαθμολογία σε αυτές τις διοργανώσεις θα πρέπει να απουσιάζει και η νίκη δεν θα πρέπει να είναι αυτοσκοπός μιας και η συμμετοχή των παιδιών σε αυτούς τους αγώνες είναι μια ευκαιρία να διασκεδάσουν και να προσπαθήσουν να εφαρμόσουν όσα διδάσκονται στις προπονήσεις.

Τα παιδιά μέσα από τους αγώνες μπορούν να βιώσουν την χαρά της νίκης αλλά και την λύπη της ήττας τα οποία είναι χρήσιμα συστατικά για την σωστή ανάπτυξη τους. Η ήττα θα πρέπει να είναι κομμάτι του παιχνιδιού και όχι σενάριο καταστροφής, γιατί έτσι τα παιδιά δεν θα μάθουν να αποδέχονται καμία «ήττα» τους. Οι δικαιολογίες του τύπου «είχαν μεγαλύτερα παιδιά, ο διαιτητής τους ευνόησε» θα πρέπει να αποφεύγονται από τους προπονητές ή από τους γονείς, μιας και το μόνο που θα καταφέρουν είναι τα παιδιά να ψάχνουν «άλλοθι» για κάθε αποτυχία τους. Η παραδοχή της ήττας, η αναγνώριση των πιθανών σφαλμάτων τα οποία οδήγησαν σε αυτήν αλλά και τα θετικά που αποκομιστήκαν από αυτό το παιχνίδι, είναι το πρώτο βήμα που μπορεί και πρέπει να γίνει μεταξύ των παιδιών και του προπονητή μετά την λήξη του αγώνα.

Κατά την συμμετοχή σε παιδικά τουρνουά έχουμε πολλάκις συναντήσει ακραίες συμπεριφορές τόσο από γονείς όσο και από προπονητές τμημάτων υποδομής (δυστυχώς). 

Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι σε αγώνες παιδιών ηλικίας 7-8 χρονών να υπάρχουν γονείς οι οποίοι έρχονται να παρακολουθήσουν τα παιδιά τους και να φέρνουν μαζί τους τύμπανα, κόρνες και να φωνάζουν συνθήματα. 

Δεν μπορώ να κατανοήσω την νοοτροπία, την οποία δυστυχώς επιτρέπουν να υπάρχει μεταξύ των γονέων, μερικές ακαδημίες έτσι ώστε να μην έρθουν σε αντιπαράθεση μαζί τους και τους χάσουν από «πελάτες».

Δεν μπορώ να αποδεχτώ τα παιδιά μου να παίζουν σε αγώνα και από έξω να είναι ΟΠΑΔΟΙ της αντίπαλης ομάδας οι οποίοι συνεχώς να φανατίζουν τα αντίπαλα παιδιά και να «απαιτούν» την νίκη. 

Δεν μπορώ να αποδεχτώ ότι ένας γονιός τυφλώνετε τόσο από την συμμετοχή του παιδιού του σε ένα αγώνα που τον ενδιαφέρει πρωτίστως η νίκη και δευτερευόντως η διασκέδαση του παιδιού του. 

Δεν μπορώ να κατανοήσω πως είναι δυνατόν ένας γονιός να ΑΠΑΙΤΕΙ από το παιδί του να κερδίσει φωνάζοντάς του ή δίνοντας του οδηγίες από την κερκίδα, η οποία τις περισσότερες φορές απέχει εκατοστά από τα παιδιά, τα οποία τρομοκρατημένα ακούν γονείς (δικοί τους και μη) να φωνάζουν στα αυτιά τους μην αφήνοντάς τα να διασκεδάσουν και να χαρούν το παιχνίδι.

Οι γονείς θα πρέπει να είναι υποστηρικτές των παιδιών τόσο στις καλές τους στιγμές (νίκες) όσο και στις κακές τους (ήττες). Θα πρέπει να αφήσουν ότι αφορά το αγωνιστικό κομμάτι του παιχνιδιού στον προπονητή (ο οποίος είναι και υπεύθυνος) και θα πρέπει να «αγχώνονται» μόνο για το αν τα παιδιά τους διασκέδασαν ή όχι.

Οι μόνες λέξεις που θα πρέπει να ακούγονται σε αγώνες τμημάτων υποδομής από τους γονείς προς τα παιδιά θα πρέπει να είναι μπράβο και δεν πειράζει. Έχετε ποτέ πραγματικά συνειδητοποιήσει ότι είναι ακόμη ΠΑΙΔΙΑ !!!

Πόσα από τα χιλιάδες παιδιά που συμμετέχουν στα τουρνουά τμημάτων υποδομής θα γίνουν Messi ή θα πάνε σε επαγγελματική ομάδα αλήθεια; Ένα, δυο, πέντε; Άρα τι θέλουμε πραγματικά να κερδίσουμε σαν γονείς από την συμμετοχή του παιδιού μας στα τμήματα υποδομής μιας ομάδας; Την σωστή διαπαιδαγώγηση του παιδιού μας ή την εκπλήρωση της προσωπικής μας ματαιοδοξίας; Είμαι σίγουρος ότι όλοι επιλέγεται το πρώτο !!!

ΑΝΑΒΟΛΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΩΝ

http://freemeteo.gr/kairos/lamia/imerisia-provlepsi/simera/?gid=258620&language=greek&country=greece

ΛΟΓΩ ΚΑΚΩΝ ΚΑΙΡΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΣΗΜΕΡΑ 18/01/2016 ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ 19/01/2016 ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ

«Πώς να καταστρέψετε το αθλητικό μέλλον του παιδιού σας σε τρία απλά βήματα»

Στις δύο δεκαετίες που ασχολούμαι με την προπόνηση αθλητών είχα την χαρά να δω μερικούς έφηβους αθλητές μου να φτάνουν μέχρι το επαγγελματικό επίπεδο. Στην διαδρομή μου αυτή ανέπτυξα μια ολοκληρωμένη άποψη για το τι χρειάζεται ένα παιδί για να πάει από το Α στο μακρινό Β.

Δούλεψα με θαυμάσιους γονείς, που συνέβαλαν σημαντικά στις επιτυχίες των παιδιών τους. Δυστυχώς όμως γνώρισα και ακόμη περισσότερους γονείς που, χωρίς να το θέλουν και πάντα με τις καλύτερες των προθέσεων, σαμπόταραν το μέλλον των παιδιών τους στον επαγγελματικό αθλητισμό. Αυτοί οι γονείς, αν είχαν ακολουθήσει μερικούς σημαντικούς κανόνες, θα βοηθούσαν τα παιδιά τους να γίνουν καλύτεροι αθλητές, καθώς και πιο χαρούμενα και υγιή. Εάν είστε ενθουσιασμένοι με την προοπτική μιας καριέρας στον αθλητισμό για το παιδί σας πρέπει να κοιτάξετε αντικειμενικά μέσα σας και αν δείτε τον εαυτό σας να κάνει κάτι από τα ακόλουθα 3 πράγματα, σας εγγυώμαι ότι δεν το παιδί δεν θα έχει την εξέλιξη που νομίζετε.

1. Η επιβολή των δικών σας φιλοδοξιών στο παιδί.

Βρίσκω ενδιαφέρον το γεγονός ότι μερικοί από τους πιο πετυχημένους αθλητές που έχω γνωρίσει, σαν γονείς δεν πιέζουν καθόλου τα παιδιά τους να διαπρέψουν στον αθλητισμό. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι αυτοί οι γονείς έχουν μια καλύτερη κατανόηση της αναπτυξιακής διαδικασίας. Η εκμάθηση των ικανοτήτων, τα θεμέλια και η αποφυγή των «παγίδων» του ανταγωνισμού τοποθετούνται πολύ ψηλότερα από την συλλογή μεταλλίων και διακρίσεων.

Οι γονείς αυτοί είναι εξοικειωμένοι με το μακρύ χρονοδιάγραμμα και τις θυσίες που απαιτούνται για να φτάσουμε στην κορυφή του αθλήματος. Έχουν την τάση να σέβονται περισσότερο τους προπονητές και να είναι υπομονετικοί με την διαδικασία της προπόνησης. Οι γονείς που δεν έχουν βιώσει ποτέ τον αθλητικό ανταγωνισμό δεν ανέπτυξαν ποτέ τις διανοητικές δεξιότητες που απαιτούνται για έναν αθλητή. Μπορεί να βιώνουν τον αθλητικό ανταγωνισμό για πρώτη φορά μέσα από το πρίσμα του παιδιού τους, κάτι το οποίο μπορεί να τους οδηγήσει σε λάθος μονοπάτι.

Άλλοι πιστεύουν ότι το παιδί τους αποτελεί μια «δεύτερη ευκαιρία» για να εξιλεωθούν από κάποια δική τους αποτυχία στον ανταγωνιστικό αθλητισμό. Σε κάθε περίπτωση το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι ένα παιδί της προ-εφηβικής ηλικίας έχει τρία βασικά κίνητρα για τη συμμετοχή του σε ένα άθλημα: να διασκεδάσει, να κοινωνικοποιηθεί και να ευχαριστήσει τους γονείς του.

Πάρα πολλά παιδιά καταλήγουν να κάνουν το τρίτο και αυτό δεν λειτουργεί καθόλου ευεργετικά. Αυτά τα παιδιά σπάνια έχουν διάρκεια σε ένα άθλημα με υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού και μπορεί ακόμη να καταλήξουν να εγκαταλείπουν το άθλημά τους μετά από χρόνια προπόνησης, επειδή θέλουν να επαναστατήσουν εναντίον των γονιών τους. Μετά από κάθε δοκιμασία ή αγώνα συχνά ακούω γονείς να κριτικάρουν ή να αξιολογούν την επίδοση του παιδιού, ενώ θα έπρεπε απλά να ρωτήσουν: «Πέρασες καλά σήμερα;».

2. Η «εξειδίκευση» από νωρίς

Κάποτε με συμβουλεύτηκε ένας ανήσυχος πατέρας για την προπόνηση της τραυματισμένης κόρης του. Ο γιατρός την είχε συμβουλέψει να μείνει τρεις εβδομάδες μακριά από την προπόνηση για να επιτρέψει τον τραυματισμό της να γιατρευτεί, αλλά ο πατέρας της ένιωθε ότι αυτό θα ήταν επιζήμιο για την κόρη του και πως θα έχανε πολύ έδαφος στην προετοιμασία της. Το κορίτσι ήταν μόλις ΕΝΝΕΑ ετών. Προφανώς ο πατέρας της είχε την δική του ατζέντα, στην οποία δεν χωρούσε η υγεία της κόρης του.

Υπήρξε μια εκπληκτική αύξηση των ορθοπεδικών κακώσεων σε παιδιά την τελευταία δεκαετία. Αυτό αντιστοιχεί με την αύξηση της τάσης εξειδίκευσης σε ένα και μοναδικό άθλημα από πολύ νωρίς.

Τα παιδιά προπονούνται πάρα πολύ σκληρά, πολύ συχνά, επαναλαμβανόμενα και από πολύ νωρίς χωρίς μια σωστή βάση. Τα προγράμματα κατάρτισης έχουν κεφαλαιοποιηθεί σε αυτό το μοτίβο, συχνά αγνοώντας κατευθυντήριες γραμμές των ορθοπεδικών για την άθληση των παιδιών μόνο και μόνο για να παρουσιάσουν τα πρώτα αποτελέσματα για τους γονείς.

Τα παιδιά στην φάση της ανάπτυξης δεν πρέπει να προπονούνται σε υψηλή ένταση και διάρκεια, γιατί προκαλούνται σοβαροί τραυματισμοί (π.χ. μηνίσκος, μεσοσπονδύλιοι δίσκοι, τένοντας) που μπορούν να αφήσουν ένα παιδί με μόνιμη βλάβη. Το σώμα δεν έχει σχεδιαστεί για να επαναλαμβάνει συγκεκριμένες κινήσεις ξανά και ξανά, ειδικά σε νεαρή ηλικία.

Αν θέλετε πραγματικά να αναπτύξετε έναν αθλητή από νεαρή ηλικία να κάνετε ακριβώς αυτό, να τον αναπτύξετε. Μπορείτε να βοηθήσετε τα παιδιά σας να αναπτύξουν σύνολα ικανότητας όπως ο γενικός συντονισμός, η δύναμη και η ευκινησία ανάλογα με την ηλικία τους. Ένας καλός προπονητής / γονέας θα πρέπει να χαρτογραφεί τις φάσεις της ανάπτυξης και της προσαρμογής, να προσαρμόζει ξεκούραση και ανάκτηση δυνάμεων, να διδάσκει την σωστή διατροφή, την ανάπτυξη και την ψυχική υποστήριξη. Τέλος, εάν το παιδί σας τραυματίζεται συχνά σημαίνει ότι το σύστημα καθοδήγησης και κατάρτισης αποτυγχάνει.

3. Η εστίαση σε ένα μόνο άθλημα.

Είναι κάπως λογικό να πιστεύουμε ότι όσο περισσότερο χρόνο περάσει ένας αθλητής στην κατάρτιση ενός αθλήματος, τόσο καλύτερος θα γίνει με την πάροδο του χρόνου. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάθε τόσο εμφανίζεται και ένας Tiger Woods. Αλλά αυτή η νοοτροπία αφήνει τους περισσότερους νεαρούς αθλητές με «βλάβη» στη μέση του δρόμου. Η ανάπτυξη ενός αθλητή είναι σαν το ξεκλείδωμα μιας πόρτας. Πρέπει να έχεις ακριβώς το σωστό κλειδί και η προπόνηση είναι παρά μόνο ένας από τους αυχένες της κλειδαριάς και όχι το κλειδί.

Ένα παιδί δεν πρέπει να περιοριστεί σε ένα μόνο άθλημα μέχρι την εφηβεία του, όπως ανέφερα παραπάνω, έτσι έχετε τον χρόνο να μάθετε σε τι είναι πραγματικά καλό και τι πραγματικά απολαμβάνει.

Αυτό είναι καλό, αυτό είναι υγιές και δεν «καίει» τα παιδιά σε ένα μόνο άθλημα. Αλλά πάρα πολλοί γονείς βλέπουν μόνο ένα κομμάτι του ταλέντου των παιδιών τους σε κάποιο άθλημα και θέλουν αμέσως να το εξειδικεύσουν. Θα πρέπει να παροτρύνουμε τα παιδιά να δοκιμάσουν διαφορετικά αθλήματα και με την πάροδο του χρόνου από μόνα τους θα εστιάσουν εκεί που τους ευχαριστεί.

Εάν το παιδί σας είναι κάτω από δώδεκα ετών και εσείς βρίσκεστε στη γραμμή του γηπέδου φωνάζοντας «πρωταθλητή», «υποτροφία» και «φαινόμενο» θα σας χρειαστεί πιθανόν μια νέα προοπτική των πραγμάτων.

Ένα από τα δυσκολότερα μαθήματα που θα πρέπει να μάθουν τα παιδιά είναι ότι κάποια στιγμή θα πάρει να αποφασίσουν εάν θέλουν να συνεχίσουν σε ένα άθλημα. Και δεν θα υπάρχει τίποτα που μπορείτε να κάνετε για να τους ωθήσετε να ανταγωνιστούν, αν δεν έχουν πλέον τη θέληση ή την επιθυμία.

Είναι γεγονός ότι όλες οι ώρες και τα χρήματα που θυσιάσατε για προπόνηση ενδέχεται, στατιστικά, να μην οδηγήσουν πουθενά. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πάρουν ένα σημαντικό εφόδιο για τη ζωή τους από την εμπειρία του ανταγωνισμού. Ο αθλητισμός μπορεί να «βγάλει» το καλύτερο (και μερικές φορές το χειρότερο) σε έναν άνθρωπο.

Οι αξίες που διδάσκονται και αποκτούνται στο γήπεδο θα είναι πολύ πιο πολύτιμες από οποιοδήποτε βραβείο. Αξίες όπως το φίλαθλο πνεύμα, η τιμή, η ακεραιότητα, η ικανότητα, η σκληρή δουλειά και η ομαδική λειτουργία.

Οι αποφάσεις που κάνετε ως γονέας θα έχουν τεράστια επίδραση όχι μόνο στην αθλητική ανάπτυξη του παιδιού σας, αλλά και την υγεία του, την ευημερία και την ηθική του συγκρότηση. Επιλέξτε με σύνεση.

Γονείς: Σύμμαχοι ή Αντίπαλοι;

http://www.sports-academies.gr/articles/15162-sports-academies.html

ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΑΣ;

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ 6973828095-6970420014 Κ.ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ e-mail ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΜΑΣ akadhmiamolou@gmail.com

ΟΙ ΧΟΡΗΓΟΙ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΜΑΣ

Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Σε κάθε παιχνίδι, είτε πρόκειται για μια παρτίδα σκάκι, είτε για ένα φιλικό αγώνα ποδοσφαίρου, πάντα θα υπάρχουν νικητές και νικημένοι. Η ήττα είναι αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητας του ανθρώπου και όλοι την έχουμε βιώσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή μας. Όσο όμως εξοικειωμένοι και αν είμαστε εμείς ως γονείς με την ήττα και με το δυσάρεστο συναίσθημα της απογοήτευσης που έπεται αυτής, δεν θέλουμε να νιώσουν το ίδιο δυσάρεστο συναίσθημα τα παιδιά μας. Οι περισσότεροι γονείς θα θέλαμε, αν μπορούσαμε, να δημιουργήσουμε για το παιδί μας έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, όπου τίποτα δεν θα το στενοχωρεί. Επειδή όμως αυτός ο κόσμος δεν υφίσταται και το παιδί αργά ή γρήγορα θα έρθει αντιμέτωπο με την πραγματικότητα, καλό είναι να είναι προετοιμασμένο από μικρό, έτσι ώστε όταν μεγαλώσει να μην βρεθεί προ εκπλήξεων. Μαθαίνοντας από την προσχολική ήδη ηλικία ότι δεν μπορεί να κερδίζει πάντα στα παιχνίδια, αλλά ότι παρόλα αυτά αξίζει τον κόπο να προσπαθήσει για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, προετοιμάζεται για την ίδια τη ζωή 

H ήττα μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη εμπειρία που βοηθάει τα παιδιά να εξοπλιστούν με δεξιότητες για να αντιμετωπίσουν αργότερα τις προκλήσεις της ζωής! Μπορεί για την ώρα τα παιδιά να έχουν να αντιμετωπίσουν την ήττα σε κλειστές ομάδες ατόμων όπως στο παιχνίδι μεταξύ των μελών της οικογένειας, σύντομα όμως θα ανακαλύψουν ότι ο κόσμος είναι αρκετά ανταγωνιστικός. Στο σχολείο, στα αθλήματα, στις φιλίες και στις σχέσεις, τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν να χάνουν και να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις ήττες τους! Όταν τα παιδιά χάνουν, μπορούν να μάθουν από τα λάθη τους και να βελτιώσουν τις δεξιότητες και τις στρατηγικές τους έτσι ώστε να τα πάνε καλύτερα την επόμενη φορά. Αυτού του είδους η ανάλυση θα αυξήσει τις γνώσεις τους και θα χτίσει την αυτοπεποίθησή τους!

Επιπλέον, βιώνοντας τα παιδιά την εμπειρία της ήττας αντιλαμβάνονται ότι ένα καλό αποτέλεσμα δε χαρίζεται, αλλά απαιτεί την καλύτερή τους προσπάθεια! Κάθε φορά που τα παιδιά χάνουν σε κάτι, παίρνουν και ένα μάθημα ζωής, αναφέρουν οι ειδικοί. Μαθαίνουν να αγωνίζονται και να προσπαθούν για να φέρουν το αποτέλεσμα που επιθυμούν, να έχουν αυτοέλεγχο, να συμπεριφέρονται καλά ακόμα και αν δεν κερδίσουν.

Επίσης, αρχίζουν να κατανοούν τα συναισθήματα των άλλων που βιώνουν παρόμοια εμπειρία. Όταν τα παιδιά ξέρουν να χάνουν μπορούν να απολαύσουν και να διασκεδάσουν το παιχνίδι ακόμα και όταν δεν κερδίσουν! Το να ξέρεις να χάνεις έχει μεγαλύτερη διάσταση που ξεπερνά το παιχνίδι. Τα παιδιά που κερδίζουν συνέχεια αναπτύσσουν τάσεις ανωτερότητας έναντι των άλλων και μπορεί απροκάλυπτα να γελοιοποιήσουν κάποιον επειδή δεν είναι τόσο “καλός” όσο τα ίδια.

                                                                             ΟΔΗΓΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ

Το ζήτημα σε αυτή την περίπτωση είναι πώς μπορείτε εσείς ως γονείς να διαχειριστείτε μια τέτοιου είδους κατάσταση. Τι μπορείτε να κάνετε όταν το παιδί σας έρχεται απογοητευμένο και πικραμένο χωρίς καμία διάθεση να παίξει ξανά το ίδιο παιχνίδι ή να συμμετάσχει σε αθλητικό αγώνα;

• Μην καλλιεργείτε τον ανταγωνισμό. Κάποιες φορές, η δυσκολία των παιδιών να χάνουν μπορεί να επηρεάζεται από τη δική μας στάση. Ίσως άθελά μας να έχουμε καλλιεργήσει τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε αυτό και τα αδέρφια του ή ίσως η δυσκολία της ήττας να είναι και δικό μας πρόβλημα.
• Επιτρέψτε του να βιώσει την απογοήτευση. Ακόμη κι αν χρειαστεί να αφήσετε κατά μέρος την υπερπροστατευτικότητά σας. Αυτό θα το βοηθήσει να καταλάβει πως η απογοήτευση είναι μέρος της ζωής μας και πως θα πρέπει να τη διαχειριζόμαστε όσο κι αν αυτό μας δυσκολεύει. Όταν το αφήνετε να κερδίζει πάντα, θα πιστέψει λανθασμένα ότι έτσι πρέπει να γίνεται. Αντίθετα, όταν κάποιες φορές το αφήνετε να χάνει, του δίνετε την ευκαιρία να βιώσει την αποτυχία σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Αφήστε το, λοιπόν, να χάσει και απλώς συμπαρασταθείτε του, όποτε απογοητεύεται.
• Προτιμήστε τα παιχνίδια συνεργασίας, αντί για εκείνα που έχουν κερδισμένους και χαμένους. Προσπαθήστε να του μάθετε πως «η διαδικασία είναι σημαντικότερη από το αποτέλεσμα». Κάντε το να νιώσει ασφάλεια, πως είναι μέλος της οικογένειας, της ομάδας, και πως η μοναδικότητά του εκτιμάται όποια κι αν είναι. Όταν χάνετε παίζοντας μαζί του, συγχαρείτε το και δείξτε ότι δεν στενοχωριέστε με την ήττα σας, αντίθετα πείτε του: «Μπορεί να έχασα, αλλά διασκέδασα πολύ που έπαιξα μαζί σου».
• Αφήστε το να κερδίσει, αλλά με μέτρο, αφήστε το να χάσει, πάλι με μέτρο. Κρατήστε μια ισορροπία και φέρτε το στη θέση του νικητή αλλά και του χαμένου. Όταν παίζουν τα παιδιά μεταξύ τους, συγχαρείτε το νικητή, αλλά και όλους τους υπόλοιπους για την προσπάθεια. Μην υπερεκτιμάτε ούτε τη νίκη, ούτε την ήττα, μην το παρακάνετε ούτε με το νικητή, ούτε με τους χαμένους.
• Συζητήστε με το παιδί σας και ακούστε με προσοχή όλα όσα θέλει να πει. Μιλήστε του με ειλικρίνεια, χωρίς να ασκείτε κριτική, αλλά και χωρίς καμία διάθεση να του “χρυσώσετε το χάπι”. Εξηγήστε του ότι δεν μπορούμε πάντα να κερδίζουμε στη ζωή. Όλοι, ακόμα και οι παγκοσμίου φήμης αθλητές έχουν συμμετάσχει σε αγώνες, στους οποίους έχασαν. Αυτό δεν επηρέασε την μετέπειτα πορεία τους.
• Τονίστε τα θετικά του, εστιάστε στην πρόοδο που έχει σημειώσει και σκεφτείτε από κοινού ιδέες, με τις οποίες θα μπορούσε να διορθώσει τα λάθη του, να βελτιώσει την απόδοσή του και να γίνει καλύτερος παίκτης.
• Κάντε το να καταλάβει ότι η συγκεκριμένη αποτυχία δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλός παίκτης. Απλά ήταν ένα πολύ δύσκολο και απαιτητικό παιχνίδι. Την επόμενη φορά θα τα πάει καλύτερα.
• Πείτε του ότι η μαμά και ο μπαμπάς θα είναι δίπλα του και θα συνεχίζουν να το αγαπούν, ακόμα και αν χάσει στο παιχνίδι.
  Θυμίστε του ότι κάποιοι είναι καλύτεροι από εμάς και κάποιοι άλλοι χειρότεροι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι ρόλοι δεν μπορούν να αντιστραφούν. Η πρωτιά είναι κάτι ρευστό, αλλά είναι κάτι για το οποίο αξίζει να αγωνιστεί κανείς.
• Αποφύγετε να επιρρίπτετε ευθύνες σε τρίτους, στα άλλα παιδιά, στον προπονητή, στο διαιτητή κλπ. Κάνοντας το αυτό, το μόνο που θα καταφέρετε είναι να κάνετε το παιδί να πιστέψει ότι δεν φταίει αυτό που έχασε, αλλά οι άλλοι. Το θέμα είναι να μάθει να αναλαμβάνει τις ευθύνες του και να καταλάβει ότι οι διακρίσεις και τα βραβεία αποκτώνται με κόπο και θυσίες, δεν χαρίζονται.
• Μην το αφήνετε να νικά συνέχεια: Μια συνηθισμένη τακτική των γονιών είναι να αφήνουν τα παιδιά τους να νικούν, για να αποφεύγουν τα δράματα. Όμως κάτι τέτοιο μακροπρόθεσμα δε θα κάνει καλό στο παιδί, αφού στον έξω κόσμο, κανείς δε θα κάθεται να χάνει για να το ευχαριστήσει.
• Εστιάστε στην αξία του παιχνιδιού: Κάθε φορά που παίζετε με το παιδί σας, προσπαθήστε να του μιλάτε για την πραγματική αξία του παιχνιδιού, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα. Δηλαδή ότι είμαστε με τους φίλους μας, διασκεδάζουμε, περνάμε όμορφα κλπ. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό και όχι ποιος θα είναι ο νικητής.
• Η ήττα είναι μέσα στο πρόγραμμα: Μπορεί να «μαλλιάσει» η γλώσσα να το λέτε, αλλά μη σταματάτε. «Κανείς δεν κερδίζει συνέχεια και κανείς δε χάνει συνέχεια». Δεν ήρθε η συντέλεια του κόσμου αν χάσουμε, ίσα-ίσα που έχουμε την ευκαιρία να διορθώσουμε τα λάθη μας και την επόμενη φορά να προσπαθήσουμε περισσότερο.
• Δώστε το καλό παράδειγμα: Φροντίστε όταν κερδίζετε, να μην κάνετε υποτιμητικά σχόλια για τους ηττημένους και όταν χάνετε, να αναγνωρίζετε την ήττα σας και να δίνετε συγχαρητήρια στους νικητές. Με δυο λόγια, διδάξτε στο παιδί πως πρέπει να φέρεται.
• Επιβραβεύστε την προσπάθεια: Είναι άλλο να ενθαρρύνετε το παιδί και άλλο να ενισχύετε τον ανταγωνισμό. Επαινέστε το παιδί κάθε φορά που προσπαθεί, ακόμα και όταν δεν καταφέρνει να νικήσει, αλλά ταυτόχρονα εξηγήστε του ότι δε θα πρέπει να απογοητευεται και να τα παρατά, αλλά να προσπαθεί κάθε φορά για το καλύτερο.
• Τέλος, μάθετε το παιδί σας από μικρό να μη φοβάται την αποτυχία, να αγαπά τις προκλήσεις και να εργάζεται σκληρά για την επίτευξη των στόχων. Όταν μεγαλώσει, σαν ενήλικας πια, θα έρθει πολλές φορές αντιμέτωπο με αποτυχίες. Θα πρέπει να μην πτοείται, αλλά να συνεχίζει να αγωνίζεται για το καλύτερο.

Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ ΜΩΛΟΥ ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!!!

ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΣΗΜΕΡΑ 04/01/2016 ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΩΡΑ 19:00 ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΗΛΙΚΙΑΣ 2005-2006.ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ