Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ!!!!!!!!

Στα γήπεδα θα παρατηρήσει κανείς δυο κατηγορίες γονέων. Στην πρώτη ανήκουν γονείς που σιωπηλά υποστηρίζουν τα παιδιά τους κατά τη διάρκεια του αγώνα, πρίν και μετά απ’ αυτόν. Που θα τα αγκαλιάσουν και θα τα συγχαρούν για την προσπάθεια και όχι για το αποτέλεσμα. Και υπάρχει και η άλλη κατηγορία γονέων. Αυτή που δυστυχώς υπερισχύει και περιλαμβάνει γονείς που θα ακούσεις να φωνάζουν και να κριτικάρουν απ’την κερκίδα για την εμφάνιση του παιδιού τους, για τις επιλογές του προπονητή, για τις αποφάσεις του διαιτητή ή τη βαθμολογία του κριτή κ.α.
Και ξαφνικά αναρωτιέσαι πού πήγε εκείνος ο γονέας που “έβαλε” το παιδί του στον αθλητισμό για να κάνει φίλους και να αποκτήσει νέες δεξιότητες; Πού πήγε εκείνος ο γονέας που στο ξεκίνημα του, του αγόρασε τον καλύτερο εξοπλισμό; Πού πήγε εκείνος ο γονέας που χαιρόταν όταν απλά και μόνο έβλεπε το παιδί του μέσα στον αθλητικό χώρο και που στο “παραπάτημα” του χαμογελούσε από περηφάνεια για την προσπάθεια του;
Χαρακτηριστική είναι η έρευνα που πραγματοποιήθηκε από τους προπονητές Bruce E. Brown και Rob Miller και διήρκεσε 3 δεκαετίες, όπου ρωτήθηκαν εκαντοτάδες αθλητές πανεπιστημίων των ΗΠΑ για το ποια είναι η χειρότερη τους ανάμνηση, από τότε που ήταν μικροί και συμμετείχαν σε αγώνες . Η συντριπτική τους απάντηση: «Η επιστροφή σπίτι με τους γονείς μου.» Οι ίδιοι αθλητές ρωτήθηκαν τι ήταν αυτό που τους έλεγαν οι γονείς τους και το οποίο τους έκανε να αισθάνονται όμορφα. Η επίσης, συντριπτική τους απάντηση: «Μ’ αρέσει πολύ να σε βλέπω να παίζεις- αγωνίζεσαι.»
Οι γονείς πολλές φορές άθελά τους και πάντα με τις καλύτερες προθέσεις, καταλήγουν να σαμποτάρουν την αθλητική εξέλιξη του παιδιού τους καθώς και την προσπάθεια του προπονητή. Σε πόσες συζητήσεις με προπονητές και αν έχω ακούσει «Τι μπορούμε να κάνουμε με τους γονείς;». Ο ρόλος του αθλητή είναι ξεκάθαρος. Είναι εκεί για να δουλέψει, να διασκεδάσει, να μάθει και να εξελιχθεί. Ο ρόλος του προπονητή επίσης ευθύς. Είναι ο αρχηγός,ο καθοδηγητής, ο εκπαιδευτής. Είναι αυτός που θα εξελίξει τον αθλητή και θα δομήσει ένα ασφαλές και επικοδομητικό πλάνο για την αθλητική σεζόν.Οπότε πολλές φορές ο γονέας αναρωτιέται ποιος ο ρόλος του. Σοφέρ; Χρηματοδότης; Θαυμαστής; Υποστηρικτής;
Πώς ο ίδιος μπορεί να υποστηρίξει τον αθλητή (αλλά και τον προπονητή);
·Υποστήριξη ανευ όρων : πάντα διαθέσιμος να υποστηρίξει το παιδί χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα, μιας και έτσι δημιουργεί ενοχές στο παιδί
·Μη εμπλοκή στο προπονητικό κομμάτι: ο προπονητής είναι ο μόνος υπεύθυνος για αυτό
·Επικέντρωση και επευφημίες της προσπάθειας όλης της ομάδας και όχι μόνο του δικού του παιδιού: σημαντικό ο γονέας να μην λειτουργεί υπερπροστατευτικά ώστε να επιτρέπει στο παιδί να παλέψει με κύριους συμμάχους, τους συμπαίχτες του.
·Αποδοχή της νίκης και της ήττας: το παιδί βλέποντας πως ο γονέας αποδέχεται και τα δυο, νιώθει συναισθηματικά ασφαλές και σίγουρο ότι θα είναι και το ίδιο αποδεκτό ανεξαρτήτου αποτελέσματος.
·Προώθηση του ευ αγωνίζεσθαι: δίκαιο παιχνίδι, υπακοή στους κανόνες
·Θετικό πρότυπο: ο γονέας είναι το πρωταρχικό πρότυπο του παιδιού, συνεπώς είναι πολύ σημαντικό να είναι θετικό
·Ενίσχυση του κινήτρου της διασκέδασης μέσα από την συμμετοχή: εσωτερικά κίνητρα όπως της διασκέδασης ενισχύουν την θετική αυτοεικόνα και την προσκόλληση του αθλητή σε σχέση με τα εξωτερικά όπως νίκη και μετάλλια
·Ακούει, ρωτάει, συζητάει και αφήνει το παιδι να πάρει πρωτοβουλίες: με τον τρόπο αυτό το παιδί νιώθει ότι έχει έναν πραγματικό υποστηρικτή και ταυτόχρονα ενισχύεται η αυτοπεποίθησή του ώστε να λειτουργεί και αυτόνομα
Τι είναι αυτό όμως που πρέπει να αποφύγει ο γονέας ενός αθλητή;
·Επιβολή των δικών του φιλοδοξιών επάνω στο παιδί: πολλά παιδιά καταλήγουν να αθλούνται για να ικανοποιήσουν τους γονείς τους. Κάτι τέτοιο αυξάνει το άγχος του παιδιού και μειώνει την τα επίπεδα διασκέδασης. Τελικά πολλά από αυτά τα παιδιά διακόπτουν τον αθλητισμό ως επανάσταση ενάντια στο γονέα.
·Βιασύνη να εξιδικευτεί και να εμπλακεί σε έντονους ρυθμούς προπόνησης από πολύ νωρίς και χωρίς να είναι έτοιμο το ίδιο: κάτι τέτοιο οδηγεί στο λεγόμενο “κάψιμο” του αθλητή, αλλά και σε πολλούς τραυματισμούς.
·Υπερτίμηση της νίκης, των πρωταθλημάτων και της καριέρας στον αθλητισμό: το παιδί γνωρίζοντας ότι σημασία έχει το να νικήσει, αγχώνεται και πιστεύει πως όταν δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν είναι αποδεκτό και δεν αξίζει την αγάπη του γονέα.
·Διαφορετική στάση και συμπεριφορά μετά από μια ήττα, από ότι σε μια νίκη: σημαντική η ενίσχυση της σημασίας της συμμετοχής και του πόσο ο γονέας απολαμβάνει να βλέπει το παιδί του να αγωνίζεται.
·Υποτίμηση του προπονητή ή του διαιτητή-κριτή: η κριτική των εξωτερικών παραγόντων απομακρύνει τον αθλητή από την αυτοκριτική και κατ’ επέκταση την διερέυνηση των στοιχείων που θα τον κάνουν να εξελιχθεί
·Υποτίμηση και κριτική του ίδιου του παιδιού: η κριτική μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλή αυτοπεποίθηση, άγχος απόδοσης, ανησυχία μη αποδοχής του, θυμό, παραβατική συμπεριφορά κλπ.
·Να ξεχνάει ότι είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα γονιός με ό,τι αυτό συνεπάγεται!
Ο αθλητισμός μπορεί να αναδείξει τον καλύτερο (και κάποιες φορές τον χειρότερο) εαυτό του παιδιού και του γονέα εξίσου. Οι αξίες που θα πάρει το παιδί από τον αθλητισμό είναι πολύ πιο σημαντικές από οποιαδήποτε επιβράβευση. Επιτρέποντας στα παιδιά να αποτύχουν, να μάθουν, να αναπτυχθούν και να διασκεδασουν θα πάρουν τα εφόδια εκείνα που θα τα κάνουν πραγματικούς νικητές.
Λοιπόν..; Εσείς τελικά με ποιανού το μέρος είστε;

Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

Η διαχείριση της ήττας από γονείς και αθλητές…

Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους, τόσο των γονέων όσο και των αθλητών, είναι η αποτυχία σε ένα παιχνίδι. Οι γονείς συχνά ρωτούν τους ειδικούς «τι να πω» ή «πώς να αντιδράσω» σε μια κακή εμφάνιση του παιδιού μου ή της ομάδας και πώς να διαχειριστώ το συναίσθημα του.
Η αλήθεια είναι, ότι οι ίδιοι οι γονείς καταρρακώνονται βλέποντας το παιδί τους να κλαίει και αυτό που εκφράζουν συνήθως είναι ότι «Εγώ στεναχωριέμαι που τον/την βλέπω και στεναχωριέται». Είναι όμως μόνο αυτός ο λόγος της δικής μας κακής διάθεσης απέναντι σε μια ήττα ή αφορά και δικές μας προσδοκίες οι οποίες δεν πραγματοποιήθηκαν στο συγκεκριμένο αγώνα γιατί το παιδί δεν έκανε ρεκόρ ή η ομάδα δεν πήρε τους απαραίτητους βαθμούς για την κατάταξη?
«Στη διάρκεια της καριέρας μου έχασα 9.000 σουτ και έφυγα από το γήπεδο με σκυμμένο κεφάλι επειδή είχαμε χάσει με ντροπιαστικό αποτέλεσμα πάνω από 300 φορές. Είκοσι έξι φορές έχασα την πιο κρίσιμη – τελευταία μπαλιά του αγώνα. Το ότι έχω αποτύχει τόσες πολλές φορές αποτελεί τη μεγαλύτερη αθλητική μου επιτυχία».
Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν σε κάποιον τυχαίο αθλητή, αλλά σε έναν από τους σπουδαιότερους μπασκετμπολίστες του κόσμου – τον Μάικλ Τζόρνταν και ορίζουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη σημασία της ήττας για την καριέρα και τη μεγιστοποίηση της απόδοσης ενός αθλητή. Υπάρχουν σε όλα τα αθλήματα, εκατοντάδες περιστατικά αθλητών πολύ υψηλού επιπέδου όπου πήγαιναν ως φαβορί σε κάποιο αγώνα ο οποίος τελικά εξελίχθηκε σε πανωλεθρία.
Οι έρευνες δείχνουν ότι οι υψηλού επιπέδου και περισσότερο έμπειρες αθλητές/τριες μπορούν να ξεπερνούν και να επανέρχονται στην αγωνιστική δράση με υψηλούς στόχους, πολύ πιο εύκολα από ότι οι μικρότεροι σε ηλικία και άπειροι αθλητές. Αυτό που πρέπει να ενισχύσουμε σε ένα παιδί προκειμένου να μπορεί να διαχειρίζεται το αρνητικό αποτέλεσμα του αγώνα είναι να αποκτήσει «Υψηλή αντοχή στη ματαίωση».
Με κοινά λόγια να «πέφτει κάτω και να ξανασηκώνεται» ψυχολογικά, επαναπροσδιορίζοντας τους στόχους του, αντιλαμβανόμενος/νη τι δεν πήγε καλά στο συγκεκριμένο αγώνα. Η αποτυχία και η ήττα αν αντιμετωπιστούν σαν μια διαδικασία μάθησης και χρησιμοποιηθούν γνωστικά ως δίαυλος αυτό-βελτίωσης και ωρίμανσης, είναι βέβαιο ότι μόνο θετικά αποτελέσματα μπορούν να επιφέρουν στην αθλητική πρόοδο του ατόμου. Η παραπάνω διαδικασία μεταφέρεται βέβαια σε όλους τους τομείς της ζωής του ατόμου και όχι μόνο στον αθλητισμό.
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι αθλητές έχουν απογοητευτεί τόσο πολύ από ένα κακό αποτέλεσμα, ώστε έχουν φτάσει σε σημείο να εγκαταλείψουν ακόμη και τον αθλητισμό, επειδή έχουν αισθανθεί ανίκανοι και ανήμποροι να υπερασπιστούν το ταλέντο τους και την όλη προσπάθεια τους.
Το να επανέρχεσαι μετά από μια οδυνηρή ήττα ή μετά από ένα κακό αποτέλεσμα αγώνα είναι αυτό που οι Αθλητική Ψυχολογία ονομάζει Ψυχική Ανθεκτικότητα και εστιάζεται στο:
  • Να ανταπεξέρχομαι σε δύσκολες / στρεσογόνες καταστάσεις
  • Να επανακάμπτω μετά από αποτυχίες / τραυματισμούς
  • Να επιμένω
  • Να παραμένω ήρεμος / συγκεντρωμένος / με αυτοπεποίθηση
Σημαντικό είναι να γνωρίζει ο αθλητής/τρια τις αιτίες που τον οδήγησαν στην ήττα. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος ώστε να μην επαναλάβει τα ίδια λάθη και να μπορέσει να αξιοποιήσει προς όφελος του τις συνθήκες που τον οδήγησαν στο άσχημο αποτέλεσμα. Η απόδοση της ήττας στην «κακή τύχη», στην «άσχημη αθλητική μέρα» ή σε εξωτερικούς παράγοντες όπως ο διαιτητής, ο καιρός ή ο «Ερμής» που ήταν ανάδρομος μόνο εκλογίκευση και σοβαρή αθλητική πρακτική δεν αποτελούν.
Προκειμένου λοιπόν να μετατρέψουμε την ήττα σε θετική για τα παιδιά  ανατροφοδότηση, ώστε να τη χρησιμοποιήσουν προς όφελος τους εκπαιδεύουμε τους αθλητές στα παρακάτω:
  • Να Αποδεχτούν το γεγονός ότι δεν υπάρχει αθλητισμός χωρίς αποτυχίες και να χρησιμοποιήσουν τις ήττες σαν ευκαιρίες προκειμένου να μάθουν από αυτές
  • Να Μην αποφεύγουν την ευθύνη των λαθών ή αποτυχιών, ωστόσο, να μην μένουν καθηλωμένοι στην απογοήτευση
  • Να Μετατρέπουν στο μυαλό τους το άσχημο αποτέλεσμα από απειλή σε πρόκληση
  • Να Κάνουν ανατροφοδότηση με το πέρας του χαμένου αγώνα, να βρουν τι έφταιξε και να επαναπροσδιορίσουν τους στόχους της επόμενης ημέρας
  • Να Παραμείνουν θετικοί στη σκέψη ότι μπορούν να επανακάμψουν, παρά την όποια δυσκολία και να συνεχίσουν να προσπαθούν για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα
Φρόσω Πατσού
M.Sc. Ψυχολόγος – Αθλητική Ψυχολόγος
Επιστημονική Συνεργάτις Εθνικής Ομάδας Στίβου
Τηλ.: 6982.89.28.32

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

ΣΤΗ ΛΕΙΒΑΔΙΑ Η ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΜΑΣ

Το Σάββατο 25/06/2016 η Ακαδημία μας θα μεταβεί στη πόλη της Λειβαδιάς στις εγκαταστάσεις του Ιωάννη Χρήστου όπου μαζί με μία ακαδημία από τον Ορχομενό και την ακαδημία του Κ.Χρήστου θα δώσει παιχνίδια φιλικού χαρακτήρα και θα πραγματοποιηθεί και η τελετή λήξης της χρονιάς των ακαδημιών με πολλές εκπλήξεις για όλους τους αθλητές

Τι είναι η προπόνηση αιώρησης (suspension training);

Η προπόνηση αιώρησης είναι πολύ δημοφιλής στις μέρες μας και ιστορικά εμφανίζεται πίσω στο 1800. Οι ιδέες πάνω στις οποίες βασίστηκε προϋπήρχαν χιλιάδες χρόνια πριν με πιθανούς πρωτοπόρους, κατοίκους των Άνδεων.
Στην προπόνηση αιώρησης χρησιμοποιούνται διαφόρων ειδών ιμάντες πάνω στους οποίους αιωρούμαστε και χρησιμοποιούμε το ίδιο το βάρος μας ως αντίσταση. Χρησιμοποιώντας λοιπόν το βάρος μας ως αντίσταση ενεργοποιούνται οι μυς αναλόγως, για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εκάστοτε άσκησης. Ένα από τα πλεονεκτήματα της προπόνησης αιώρησης είναι η έλλειψη ισορροπίας λόγω της αιώρησης και ως αποτέλεσμα αυτό επιφέρει ενεργοποίηση μικρών μυϊκών ομάδων που περικλείουν τις αρθρώσεις και την σπονδυλική στήλη, κάτι που εκπαιδεύει την ισορροπία, τα αντανακλαστικά και τον νευρομυικό συντονισμό.
Για παράδειγμα μία απλή άσκηση όπως τα γνωστά push ups μπορεί να γίνει πολύ πιο απαιτητική και πολύπλοκη όταν πραγματοποιείται σε συνθήκες αιώρησης, διότι το σώμα πρέπει να παραμείνει σταθερό και υπό έλεγχο ενώ εκτελεί την άσκηση. Αυτό μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε άσκηση πραγματοποιείται κάτω από αυτές τις συνθήκες. Έτσι λοιπόν μπορούμε να γυμνάσουμε όλο το σώμα πολύ αποδοτικά και με απλό και εύχρηστο τρόπο. Άλλο ένα πλεονέκτημα της προπόνησης αιώρησης είναι ότι ενδυναμώνει τον πυρήνα του σώματος που περιλαμβάνει τις μυϊκές ομάδες που περικλείουν την σπονδυλική στήλη, τα ισχία και τη λεκάνη. Ενδυναμώνοντας λοιπόν τον πυρήνα του σώματος μέσω της προπόνησης αιώρησης δημιουργούμε ένα ισχυρό κέντρο πάνω στο οποίο θα κινήσουμε αποτελεσματικά την περιφέρεια του σώματος, δηλαδή τα άνω και κάτω άκρα.
Τα πλεονεκτήματα της προπόνησης αιώρησης:
  • Προσιτό για όλους (αρχάριους και προχωρημένους)
  • Υψηλά επίπεδα ασφάλειας
  • Ποικιλία ασκήσεων
  • Προάγει την δύναμη, την ισχύ, την αντοχή, την ισορροπία, την λειτουργική ικανότητα και την σταθεροποίηση του πυρήνα του σώματος
  • Απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες (παιδιά, ηλικιωμένους, ενήλικες)
  • Εύκολο στη μεταφορά
  • Μπορεί να χρησιμοποιηθεί οπουδήποτε (π.χ. δέντρο, μονόζυγο, στήλος, πόρτα)
  • Εύκολη προσαρμογή των ασκήσεων για κάθε ασκούμενο (Υψηλό επίπεδο, χαμηλό επίπεδο)
Μάθε ό,τι θες για τον Δημήτρη Χάλαρη από την επίσημη σελίδα του www.dcpersonaltraining.gr

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

Η αναγκαιότητα του γιατρού στις Ομάδες, Ακαδημίες - Ο Γιατρός σε αγώνα ποδοσφαίρου

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καραγκιοζόπουλος, Ιατρός *

«…Η ύπαρξη ιατρού στον αγώνα αποτελεί υποχρέωση της γηπεδούχου ομάδας. Πριν την έναρξη του αγώνα Κυπέλλου ή Πρωταθλήματος, ο ιατρός υπογράφει το φύλλο αγώνος με ευθύνη του διαιτητή του αγώνα. Σε κάθε περίπτωση απουσίας του ιατρού, ο αγώνας δεν διεξάγεται με υπαιτιότητα της γηπεδούχου ομάδας. Η γηπεδούχος ομάδα χάνει τον αγώνα και της επιβάλλεται πρόστιμο 200€ το οποίο διπλασιάζεται σε περίπτωση υποτροπής. Σε περίπτωση διεξαγωγής του αγώνα χωρίς την παρουσία ιατρού ο διαιτητής παραπέμπεται στην Πειθαρχική…» …από την προκήρυξη της ΕΠΣΗ.
Θυμάμαι πρόσφατα, σε μία τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με κάποιον συνάδερφο, να μου περιγράφει ένα περιστατικό που συνέβη σε κάποιο γήπεδο όταν αυτός και τα παιδιά του βρέθηκαν εκεί για να παρακολουθήσουν ένα ποδοσφαιρικό αγώνα: «Κατά τη διάρκεια μίας διεκδίκησης της μπάλας στον αέρα, ο ένας εκ των 2 παικτών τραυματίστηκε λίγο πιο σοβαρά. Αμέσως κλήθηκε από τον διαιτητή του αγώνα το Ιατρικό τιμ. Όταν έφτασαν στο σημείο, ένας από αυτούς που φορούσε μπουφάν με τα διακριτικά «Ιατρός», σηκώθηκε και κοιτώντας προς τους φιλάθλους φώναζε «…ένας γιατρός, ένας γιατρός…»...
...Στην αρχή δεν πολύ κατάλαβα, ο προπονητής της ομάδας όμως που έτυχε να είναι και συγγενής μου, γνωρίζοντας πως είμαι στο γήπεδο, με κάλεσε ονομαστικά να βοηθήσω. Φυσικά και το έκανα και ευτυχώς, πέρα από ένα απλό υπερόφρυο θλαστικό τραύμα που αιμορραγούσε έντονα δεν διαπιστώθηκε άλλη σοβαρή παθολογία!»
Πιθανότατα, η συγκεκριμένη ομάδα να εξοικονόμησε το «υπέρογκο» ποσό των 50 € (τόσο περίπου είναι η αμοιβή του Γιατρού), όμως, υπό άλλες συνθήκες νομίζω πως θα το είχε μετανιώσει!
Η ύπαρξη Ιατρού σε όλες τις αθλητικές διοργανώσεις είναι θεσμός πλέον στις αναπτυγμένες χώρες του κόσμου. Ο Γιατρός της ομάδας – αγώνα είναι επιφορτισμένος με τεράστιες ευθύνες τις οποίες άνθρωποι μη ειδικοί δύσκολα μπορούν να επωμιστούν.
Ο Γιατρός είναι αυτός που με την επιστημονική του γνώση θα βοηθήσει τους αθλητές να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους (πάντα σε στενή συνεργασία με τους φυσιοθεραπευτές, γυμναστές, διατροφολόγους και προπονητές). Η παρουσία του στους αγώνες και στις προπονήσεις θα γεμίσει τους αθλητές, τους προπονητές αλλά και τους γονείς με το αίσθημα της ασφάλειας.
Είναι πολλές οι περιπτώσεις που διαπιστώνεται «ρήξη» στις σχέσεις προπονητών – Γιατρών! Ο λόγος είναι αυτονόητος, ο προπονητής θέλει τον παίκτη στην ομάδα το συντομότερο δυνατό, ο γιατρός από την άλλη, οφείλει να υπακούσει στους νόμους της επιστήμης και να ορίσει με υπευθυνότητα το χρόνο της επιστροφής του στις αθλητικές δραστηριότητες μετά από κάθε τραυματισμό.
Η απόφαση αυτή καταλαβαίνει κανείς πως είναι πολύ σοβαρή καθώς μπορεί να κρίνει το μέλλον της ομάδας, αλλά πολύ περισσότερο, το μέλλον του ίδιου του αθλητή. Ο γιατρός είναι αυτός που θα ελέγχει και θα παρακολουθεί την υγεία των αθλητών καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς υποβάλλοντάς τους σε συγκεκριμένες ιατρικές εξετάσεις και αξιολογώντας τις μεταβολές τους.
Είναι αρκετά τα παραδείγματα αθλητών που από «υπερδιάγνωση» αναγκάστηκαν τελικά να εγκαταλείψουν το άθλημα στο οποίο συμμετείχαν και έτσι να στερηθούν το όνειρό τους.
Από την άλλη, η υποβάθμιση και η υποτίμηση ενός σημείου ή συμπτώματος από μη ειδικούς θα μπορούσε να στοιχίσει στον αθλητή την υγεία του και σε ακραίες περιπτώσεις και τη ζωή του!
Ο Γιατρός είναι αυτός που θα πρέπει να συμβουλεύει για θέματα υγείας του αθλητές, τους προπονητές, τους γονείς και τους φίλους του αθλήματος με υπευθυνότητα και σοβαρότητα.
Θυμάμαι σε κάποιο αγώνα να έχω «αντιδικία» με τον πατέρα ενός αθλητή (παλιός παίκτης) για το αν στο αιμάτωμα εφαρμόζουμε ψυχρό ή θερμό επίθεμα. Μία άλλη φορά, σε τσίμπημα εντόμου σε αθλητή με αναφερόμενη αλλεργία, ο προπονητής να επιμένει να βάλει πάνω στο σημείο αλοιφή «Fissan» και να συνεχίσει τον αγώνα λέγοντας πως «…για ένα τσίμπημα εγώ το πρωτάθλημα δεν το χάνω!».
Ένα άλλο παιδί να σταματάει στο παιχνίδι βήχοντας με αίσθημα δύσπνοιας και ο προπονητής του να λέει στους αναπληρωματικούς «… πάλι ξενύχτησε ο μικρός, αυτός δεν θα γίνει παίκτης ποτέ!»
Δεν είναι εύκολο να περιγράψει κανείς τις αρμοδιότητες του Γιατρού σε μία αθλητική εκδήλωση καθώς αυτές είναι πολλές και συνεχώς αναβαθμίζονται σε τέτοιο βαθμό που θα χρειαζόταν ολόκληρο βιβλίο για να τις περιγράψει.
Συνοψίζοντας όμως θα πω πως ο Γιατρός είναι αυτός που:
α. διενεργεί τον κλινικό έλεγχο στους αθλητές
β. παρέχει την πρωτοβάθμια φροντίδα σε κακώσεις ή άλλες παθολογικές καταστάσεις και φροντίζει να παραπέμψει σε ιατρούς αντίστοιχων ειδικοτήτων για την περεταίρω αντιμετώπισή τους
γ. συμβουλευτικός ρόλος για θέματα υγείας (μηχανισμός κακώσεων, παθολογικές καταστάσεις επικίνδυνες για τον αθλητή, χρήση ή όχι βοηθημάτων και συμπληρωμάτων διατροφής στον αθλητισμό κ.α) καθημερινή παρακολούθηση των αθλητών σε κάθε δραστηριότητά τους (προπονήσεις, αγώνες κ.α)
δ. Σαφής διαχωρισμός του ρόλου του Γιατρού από οποιονδήποτε άλλο μέσα στον αγωνιστικό χώρο για θέματα υγείας
Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί πως η UEFA (για τη περίπτωση του ποδοσφαίρου) έχει πάρει σαφέστατη θέση για τη σχέση ΙΑΤΡΟΥ – ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ.
Σε αυτή αναφέρεται πως ο καθένας θα πρέπει να μην υπερβαίνει τις δικές του αρμοδιότητες, ο γιατρός να μην υπεισέρχεται σε τεχνικά θέματα και ο προπονητής να μην εμπλέκεται ούτε να εκφέρει γνώμη για θέματα που έχουν να κάνουν με την υγεία των αθλητών.
«Ο γιατρός δίνει στον προπονητή-γυμναστή επιστημονική υποστήριξη και συμβουλές για την φυσική κατάσταση, διατροφή και διανοητική προετοιμασία. Πρέπει να βοηθά τον προπονητή και γυμναστή για να φθάσουν οι ποδοσφαιριστές στην μέγιστη φυσική κατάσταση. Ο γιατρός πρέπει να λέει τις απόψεις του στον προπονητή, αλλά πρέπει να είναι διακριτικός και να μην είναι στην πρώτη γραμμή.»
Ανάγκη όμως είναι να καταλάβουν όλοι όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό πως η παρουσία του Γιατρού είναι απαραίτητη και σοβαρή επένδυση για μία ομάδα, για ένα σύλλογο για τους αθλητές.
Κλείνω το άρθρο αυτό εκφράζοντας την ευχή πως και η Χώρα μας κάποια στιγμή θα εναρμονιστεί με τις απαιτήσεις του σύγχρονου αθλητισμού που θέλουν τον Γιατρό ενεργό μέλος του για το καλό των παιδιών μας, για το καλό όλων μας.
Καραγκιοζόπουλος Κωνσταντίνος
Ιατρός
Ειδικευθείς στη Πνευμονολογία - Φυματιολογία του Γ.Ν. Λαμίας και Παπανικολάου.
Υπεύθυνος Ιατρός, Ακαδημίας Ποδοσφαίρου Βέροιας.

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

Οριστικά με 6 ομίλους των 18 ομάδων η Γ΄ Εθνική του 2017


Παγκόσμια πρωτοτυπία! Δεν θα παίζουν κύπελλο οι ομάδες της Γ΄ Εθνικής!!
Σε 6 ομίλους - είναι οριστικό αποφάσισε να διεξαχθεί η Γ΄ Εθνική της περιόδου 2017-2018 η ΕΠΟ μετά την σημερινή της συνεδρίαση.
 Σε 6 ομίλους των 18 ομάδων, ωστόσο το πρωτάθλημα θα είναι  σφαγείο αφού κάθε όμιλο θα πρέπει να υποβιβάζονται 9 ομάδες!, έτσι ώστε να καλυφθεί ο αριθμός των ομάδων  που θα 
ανέρχονται - απ΄ ευθείας πλέον από τα τοπικά πρωταθλήματα.
 Οριστικό είναι ότι  οι 6 πρωταθλήτριες ομάδες δεν θα ανεβαίνουν απ΄ευθείας στην Β΄ Εθνική, αφού θα ακολουθήσουν αγώνες μπαράζ για την άνοδο μόνο  4  πρωταθλητριών ομάδων!

Να σημειωθεί ότι  μιά νέα καινοτομία της ΕΠΟ είναι ότι οι ομάδες της Γ΄ Εθνικής δεν θα συμμετάσχουν στα Κύπελλα των τοπικών Ενώσεων, αλλά και δεν θα  συμμετάσχουν σε κάποιο άλλο κύπελλο( μέχρι πέρυσι είχαμε το κύπελλο Γ΄ Εθνικής.
 Κοινώς οι ομάδες της Γ΄ Εθνικής δεν θα παίξουν αγώνες κυπέλλου - κάτι που ασφαλώς συνιστά παγκόσμια πρωτοτυπία

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

Διαβήτης τύπου 1: Αίτια, συμπτώματα, θεραπεία

Η κατανόηση του διαβήτη τύπου 1 είναι το πρώτο βήμα για τη διαχείρισή του. Σας παρέχουμε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τα αίτια, τους παράγοντες κινδύνου και τις ενδείξεις της ασθένειας, καθώς και συμβουλές πρόληψης.

Τι είναι ο διαβήτης τύπου 1;
Ο διαβήτης τύπου 1 εμφανίζεται όταν το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα καταστρέφει τα κύτταρα που παράγουν την ινσουλίνη στο πάγκρεας (βήτα-κύτταρα).

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, το ανοσοποιητικό σύστημα καταπολεμά τους εισβολείς, όπως ιούς και βακτήρια. Για άγνωστους λόγους, στα άτομα με διαβήτη τύπου 1, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα κύτταρα του σώματος. Το αποτέλεσμα είναι η παντελής έλλειψη της ορμόνης ινσουλίνης.

Ορισμένα άτομα εμφανίζουν ένα τύπο διαβήτη που ονομάζεται δευτεροπαθής διαβήτης, ο οποίος μοιάζει με το διαβήτη τύπου 1, ωστόσο τα βήτα-κύτταρα δεν καταστρέφονται από το ανοσοποιητικό σύστημα αλλά από κάποιο άλλο παράγοντα, όπως η κυστική ίνωση.

Ινσουλίνη και διαβήτης τύπου 1
Συνήθως, η ινσουλίνη εκκρίνεται από το πάγκρεας σε μικρές ποσότητες. Όταν καταναλώνουμε ένα γεύμα, η ζάχαρη (γλυκόζη) από τις τροφές κινητοποιεί το πάγκρεας για την απελευθέρωση ινσουλίνης. Η ποσότητα που απελευθερώνεται είναι ανάλογη της ποσότητας που απαιτείται από το μέγεθος του συγκεκριμένου γεύματος.

Ο κύριος ρόλος της ινσουλίνης είναι η μεταφορά θρεπτικών ουσιών –γλυκόζης κατά κύριο λόγο– στα κύτταρα των ιστών του σώματος. Τα κύτταρα χρησιμοποιούν τη γλυκόζη και άλλα θρεπτικά συστατικά από τα γεύματα ως πηγή ενέργειας προκειμένου να λειτουργήσουν.

Το ποσό της γλυκόζης στο αίμα μειώνεται όταν εισέλθει στα κύτταρα. Συνήθως, αυτό ειδοποιεί τα βήτα-κύτταρα στο πάγκρεας να μειώσουν την ποσότητα ινσουλίνης που εκκρίνεται έτσι ώστε να μην προκληθεί υπογλυκαιμία. Ωστόσο, η καταστροφή των βήτα-κυττάρων που συμβαίνει στην περίπτωση διαβήτη τύπου 1 αποδιοργανώνει την όλη διαδικασία.

Σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, η γλυκόζη δε μεταβιβάζεται στα κύτταρα, καθώς δεν υπάρχει διαθέσιμη ινσουλίνη. Όταν η γλυκόζη συσσωρεύεται στο αίμα αντί να μεταβιβάζεται στα κύτταρα, τα κύτταρα του σώματος δε διαθέτουν τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά κι έτσι άλλα συστήματα του οργανισμού οφείλουν να παράσχουν ενέργεια προκειμένου να πραγματοποιηθούν σημαντικές σωματικές λειτουργίες. Κατά συνέπεια, υπάρχει μεγάλη ποσότητα γλυκόζης στο αίμα, κάτι που μπορεί να προκαλέσει:

-                      Αφυδάτωση. Σε μια προσπάθεια να απαλλαγεί το σώμα από την περιττή γλυκόζη, το αποτέλεσμα είναι η συχνή ενούρηση. Όταν τα νεφρά χάνουν γλυκόζη λόγω της ενούρησης, χάνεται παράλληλα και μεγάλη ποσότητα νερού, οδηγώντας σε αφυδάτωση.
-                      Απώλεια βάρους. Η απώλεια της γλυκόζης που βρίσκεται στα ούρα σημαίνει και απώλεια των θερμίδων που παρέχουν ενέργεια. Έτσι, πολλά άτομα με διαβήτη χάνουν βάρους. Η αφυδάτωση επίσης συμβάλλει στην απώλεια βάρους.
-                      Διαβητική κετοξέωση. Χωρίς την ινσουλίνη και λόγω της έλλειψης ενέργειας των κυττάρων, το σώμα διασπά τα λιποκύτταρα. Προϊόντα αυτής της διάσπασης του λίπους είναι οι οργανικές ενώσεις που ονομάζονται κετόνες, οι οποίες χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενέργειας. Τα επίπεδα αυτών των ουσιών συσσωρεύονται σταδιακά στο αίμα, προκαλώντας αυξημένη οξύτητα. Το συκώτι συνεχίζει να απελευθερώνει τη γλυκόζηπου αποθηκεύει προκειμένου να βοηθήσει τη διαδικασία. Καθώς το σώμα αδυνατεί να αξιοποιήσει τη γλυκόζηχωρίς την παρουσία ινσουλίνης, ακόμη περισσότερη γλυκόζησυσσωρεύεται στο αίμα. Ο συνδυασμός της υψηλής περιεκτικότητας γλυκόζης, της αφυδάτωσης και των συσσωρευμένων οξέων ονομάζεται κετοξέωση και μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά επικίνδυνη για την υγεία αν δεν δοθεί άμεσα θεραπεία.
-                      Βλάβες στο σώμα. Με την πάροδο του χρόνου, τα υψηλά επίπεδα γλυκόζηστο αίμα μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στο νευρικό σύστημα και τα μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία των ματιών, των νεφρών και της καρδιάς και προδιαθέτουν ένα άτομο για αθηροσκλήρωση (σκλήρυνση) των αρτηριών, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε έμφραγμα ή εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ποιους επηρεάζει ο διαβήτης τύπου 1;
Αν και η ασθένεια συνήθως εμφανίζεται σε άτομα κάτω των 20 ετών, ο διαβήτης τύπου 1 μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία.

Δεν είναι ιδιαίτερα κοινή ασθένεια, καθώς τα περιστατικά διαβήτη τύπου 1 αποτελούν μόλις 5% των ασθενών με διαβήτη. Εμφανίζεται συχνότερα σε λευκούς σε σύγκριση με έγχρωμους πληθυσμούς και επηρεάζει εξίσου άνδρες και γυναίκες.

Τι προκαλεί το διαβήτη τύπου 1;
Οι γιατροί δε γνωρίζουν όλους τους παράγοντες που προκαλούν το διαβήτη τύπου 1. Οι πιθανότητες εμφάνισης της ασθένειας αυξάνονται λόγω κληρονομικότητας.

Οι γιατροί δηλώνουν πως κάποιος περιβαλλοντικός παράγοντας παίζει ρόλο στην εμφάνιση της ασθένειας. Ο διαβήτης τύπου 1 πιθανώς εμφανίζεται όταν κάτι στο περιβάλλον –μια τοξίνη ή ένας ιός– λανθασμένα ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα ώστε να αρχίσει να επιτίθεται στο πάγκρεας και να καταστρέφει τα βήτα-κύτταρα, σε σημείο που αυτά δεν μπορούν πλέον να παράγουν αρκετή ινσουλίνη. Σημάδια αυτής της καταστροφής είναι τα αυτοαντισώματα, τα οποία υπάρχουν στους περισσότερους ασθενείς με διαβήτη τύπου 1. Στην πραγματικότητα, εντοπίζονται σε ποσοστό 85% έως 90% των ατόμων με αυτόν τον τύπο διαβήτη, όταν τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα είναι υψηλά.

Καθώς η ασθένεια είναι αυτοάνοση, μπορεί να εμφανίζεται παράλληλα με άλλες αυτοάνοσες παθήσεις όπως ο υπερθυροειδισμός.
Ποια είναι τα συμπτώματα του διαβήτη τύπου 1;
Τα συμπτώματα του διαβήτη τύπου 1 είναι συχνά ανεπαίσθητα αλλά μπορεί να αποτελέσουν σημαντικό πρόβλημα. Αυτά περιλαμβάνουν:

- Έντονη δίψα
- Αυξημένη όρεξη
- Ξηρότητα στο στόμα
- Ναυτία και περιστασιακά εμετό
- Πόνους στην κοιλιά
- Συχνή ενούρηση
- Ανεξήγητη απώλεια βάρους
- Κόπωση και αδυναμία
- Θολή όραση
- Βαριά αναπνοή
- Συχνές λοιμώξεις του δέρματος, του ουροποιητικού ή των γεννητικών οργάνων

Τα ανησυχητικά σημάδια μια επερχόμενης κρίσης είναι:

- Ρίγος και σύγχυση
- Ταχύπνοια
- Δυσάρεστη αναπνοή
- Κοιλιακός πόνος
- Απώλεια των αισθήσεων (σπάνια)

Πώς γίνεται η διάγνωση του διαβήτη τύπου 1;
Εάν υπάρχει υποψία για διαβήτη τύπου 1, πρώτα γίνεται έλεγχος για ανωμαλίες στο αίμα (υψηλά επίπεδα γλυκόζης). Παράλληλα, ελέγχεται εάν υπάρχουν ποσότητες γλυκόζης ή κετονών στα ούρα.

Επί του παρόντος, δεν υπάρχει τρόπος πρόληψης του διαβήτη τύπου 1.

Πώς γίνεται η διαχείριση του διαβήτη τύπου 1;
Πολλοί ασθενείς με διαβήτη καταφέρνουν να ζήσουν πολλά χρόνια χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Το κλειδί για την καλή υγεία είναι η διατήρηση της γλυκόζης σε χαμηλά επίπεδα, κάτι που μπορεί να επιτευχθεί με την κατάλληλη διατροφή, την άσκηση και τη θεραπεία με ινσουλίνη. Όλοι οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 πρέπει να κάνουν ενέσεις ινσουλίνης προκειμένου να ελέγχουν τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα.

Τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα πρέπει να ελέγχονται συστηματικά προκειμένου να γίνονται οι απαραίτητες τροποποιήσεις στις δόσεις της ινσουλίνης, στη διατροφή και στις καθημερινές δραστηριότητες.

Ποιες είναι οι επιπτώσεις του διαβήτη τύπου 1;
Εάν ο ασθενής δε λαμβάνει την απαραίτητη θεραπεία, μπορεί να παρουσιαστούν ποικίλα και επικίνδυνα προβλήματα, όπως:

Αμφιβληστροειδοπάθεια. Αυτή η πάθηση των ματιών εμφανίζεται σε ποσοστό 80% των ενηλίκων που πάσχουν από διαβήτη τύπου 1 για περισσότερο από 15 χρόνια. Η αμφιβληστροειδοπάθεια στο διαβήτη τύπου 1 είναι εξαιρετικά σπάνια πριν την εφηβεία, ανεξαρτήτως της διάρκειας της νόσου. Ο σωστός έλεγχος της γλυκόζης, η διαχείριση της αρτηριακής πίεσης και η ρύθμιση του λίπους στο αίμα (π.χ. χοληστερίνη και τριγλυκερίδια) είναι σημαντικοί παράγοντες για την πρόληψη της  αμφιβληστροειδοπάθειας. Ευτυχώς, η απώλεια της όρασης μπορεί να προληφθεί στους περισσότερους ασθενείς.
Βλάβες στα νεφρά. Περίπου 20% έως 30% των ασθενών με διαβήτη τύπου 1 εμφανίζουν προβλήματα στα νεφρά (νεφροπάθεια). Ο κίνδυνος νεφροπάθειας αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου και γίνεται εντονότερος 15 με 25 χρόνια από την αρχική εμφάνιση της νόσου. Οι επιπτώσεις της νεφροπάθειας μπορεί να είναι η νεφρική ανεπάρκεια ή η καρδιοπάθεια.
Κακή κυκλοφορία του αίματος και βλάβες στο νευρικό σύστημα. Οι βλάβες στο νευρικό σύστημα και η σκλήρυνση των αρτηριών οδηγεί σε μειωμένη αίσθηση και κακή κυκλοφορία στα κάτω άκρα. Αυτό αυξάνει τις πιθανότητες τραυματισμού και μειώνει την ικανότητα του οργανισμού να επουλώνει τις πληγές, το οποίο με τη σειρά του αυξάνει τον κίνδυνο ακρωτηριασμού. Επίσης, οι βλάβες στο νευρικό σύστημα μπορεί να οδηγήσουν σε προβλήματα στο πεπτικό σύστημα, όπως ναυτία, εμετό και διάρροια.

Η κουκουβάγια και η πέρδικα

Μια μέρα συναντήθηκαν όλα τα πουλιά και συμφώνησαν να βάλουν τα παιδιά τους στο σχολείο να μάθουν γράμματα. Βρήκανε και δάσκαλο και τον διόρισαν. Άνοιξε το σχολείο και πήραν τα παιδιά τους και τα έγραψαν.
Ύστερα από λίγες μέρες, μερικά παιδιά πήγαν στο σχολείο και δεν ήξεραν το μάθημά τους. Ο δάσκαλος τα άφησε νηστικά το μεσημέρι. Μέσα στα παιδιά που έμειναν τιμωρία ήταν και το παιδί της κουκουβάγιας.
Η κουκουβάγια, όταν είδε πως σχόλασαν τα παιδιά το μεσημέρι και το μωρό της δεν σχόλασε, πήρε λίγο ψωμί και πήγε στο σχολείο να του το δώσει.
Καθώς πήγαινε, την έφτασε η πέρδικα. Έμεινε κι εκείνης το μωρό της νηστικό, και πήγαινε να του δώσει λίγο ψωμί. Λέει λοιπόν η πέρδικα της κουκουβάγιας:
– Να χαρείς τα μάτια σου, γείτονα· έχω πολλή δουλειά και σε παρακαλώ να πάρεις και του μωρού μου το φαΐ.
– Το παίρνω γειτόνισσα, λέει η κουκουβάγια, αλλά δεν ξέρω το μώρο σου ποιο είναι.
– Ω, λέει η πέρδικα, όσο γι’ αυτό, είναι πολύ εύκολο να το βρεις. Το μωρό μου είναι το πιο όμορφο μωρό του σχολείου!
Η κουκουβάγια πήγε στο σχολείο. Παρακάλεσε το δάσκαλο, κι αυτός δέχτηκε να δώσει το ψωμί του μωρού της. Ύστερα είπε του δασκάλου να την αφήσει να δει όλα τα παιδιά. Κοίταξε καλά καλά, δεν βρήκε το μωρό τη πέρδικας. Γύρισε πίσω, πήγε και βρήκε την πέρδικα, της έδωσε το ψωμί της και της λέει:
– Τι να σου κάνω! Κοίταζα μιαν ώρα και δεν το βρήκα το μωρό σου, γιατί μες στο σχολείο δεν ήταν ομορφότερο μωρό από το δικό μου!

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

ΔΟΚΙΜΕΣ ΣΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΥΠΟΔΟΜΗΣ ΤΟΥ ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΥ


,Η ΠΑΕ ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΣ ενημερώνει ότι εν όψει της νέας αγωνιστικής περιόδου θα πραγματοποιηθούν εκ νέου δοκιμές νεαρών ποδοσφαιριστών για την επάνδρωση των ομάδων υποδομής.
Οι δοκιμές θα γίνουν στις αθλητικές εγκαταστάσεις της Ε.Π.Σ. Βοιωτίας, στον Άγιο Σπυρίδωνα την Τρίτη 21 και την Τετάρτη 22 Ιουνίου, θα αφορούν παίκτες γεννημένους τα έτη 19981999 και 2000 και θα ξεκινούν στις 17:00.
Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν στα τηλ: 6976401160 (κ. Σωτηρόπουλος) και 6977432165 (κ. Λιόντος).

Ποιο δίπλωμα προπονητή χρειάζεται σε κάθε κατηγορία



Από τη 1η Ιουλίου 2016 ισχύει ο νέος κανονισμός ο οποίος προβλέπει τι δίπλωμα πρέπει να κατέχει ένας προπονητής (και ο βοηθός του) ανάλογα με τη κατηγορία της ομάδας στην οποία έχει προσληφθεί. 
Έτσι οι προπονητές ποδοσφαίρου έχουν το δικαίωμα να ασκήσουν το επάγγελμα αυτό ανάλογα με την κατηγορία του διπλώματος τους ως εξής:
SUPER LEAGUE
Προπονητής: UEFA PRO
Βοηθός προπονητή: UEFA-A τουλάχιστον

FOOTBALL LEAGUE
Προπονητής: πιστοποιητικό UEFA PRO τουλάχιστον
Βοηθός προπονητή: πιστοποιητικό UEFA-A τουλάχιστον

Κ-20 SUPER LEAGUE & FOOTBALL LEAGUE
Προπονητής: UEFA-A ή UEFA ELITE YOUTH A
Βοηθός προπονητή: πιστοποιητικό UEFA-B τουλάχιστον

K-17 SUPER LEAGUE & FOOTBALL LEAGUE
Προπονητής: πιστοποιητικό UEFA-A ή UEFA ELITE YOUTH A
Βοηθός προπονητή: πιστοποιητικό UEFA-B τουλάχιστον

Γ” ΕΘΝΙΚΗ
Προπονητής: δίπλωμα UEFA-Β τουλάχιστον
Βοηθός προπονητή: πιστοποιητικό UEFA-B τουλάχιστον

Μικτές ομάδες ενώσεων: Πιστοποιητικό UEFA-B τουλάχιστον

Σωματεία γυναικείου πρωταθλήματος: Ταυτότητα προπονητή ΕΠΟ τριετούς διάρκειας τουλάχιστον και σε ισχύ

Σωματεία Σάλας: Πιστοποιητικό UEFA FUTSAL B τουλάχιστον

Ερασιτεχνικά σωματεία Α1, Α, Β, Γ κατηγορίας: Ταυτότητα προπονητή ΕΠΟ τριετούς διάρκειας τουλάχιστον και σε ισχύ

Ακαδημίες όλων των σωματείων K-14: Πιστοποιητικό UEFA C τουλάχιστον

Πάντως ο κανονισμός δίνει στις κατά τόπους Ε.Π.Σ. το δικαίωμα να καθορίζουν μέσω τον προκηρύξεων των πρωταθλημάτων τους την υποχρέωση ή όχι πρόσληψης προπονητή.

Γιατί χάνουν πέναλτι;!

Έχουν γραφτεί πάρα πολλά και έχουν γίνει αρκετές μελέτες για τα πέναλτι, για τη ψυχολογία των παικτών που τα εκτελούν και για τη ψυχολογία του τερματοφύλακα. Διαβάστε τι υποστηρίζει πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστήμιου του Έξετερ της Μεγάλης Βρετανίας.
Το γιατί ένας ποδοσφαιριστής είναι καλός στα πέναλτι είναι θέμα νευρικότητας και τοποθέτησης του ματιού του. Οι ερευνητές υποστηρίζουν πως υπάρχουν ποδοσφαιριστές που αισθάνονται άγχος όταν βρίσκονται απέναντι από το τέρμα και αυτό έχει επίπτωση στον έλεγχο του σώματος τους.
Η νευρικότητα αναγκάζει το μάτι να στρέψει το βλέμμα στον τερματοφύλακα που συνήθως βρίσκεται στο κέντρο του τέρματος και επιπλέον επηρεάζει τον έλεγχο του σώματος κατά την εκτέλεση του πέναλτι. Αυτό σημαίνει πως το σουτ είναι πιο πιθανό να καταλήξει στο κέντρο του τέρματος, κάνοντας πολύ πιο εύκολη τη ζωή του τερματοφύλακα. Οι ερευνητές προχώρησαν σ αυτήν την ανακάλυψη, αφού συγκέντρωσαν ποδοσφαιριστές ζητώντας τους να εκτελέσουν δύο πέναλτι, φορώντας ειδικά γυαλιά που ήλεγχαν την κίνηση του ματιού.
Στο πρώτο πέναλτι εκτελούσαν χωρίς πίεση από τα γυαλιά και στο δεύτερο το γυαλί έδειχνε εικόνες που αύξαναν το στρες.
Ο επικεφαλής της έρευνας, Γκρεγκ Γουντ τόνισε: «Κατά τη διάρκεια μιας φοβερά στρεσογόνας κατάστασης είναι πιο πιθανό να εστιάσουμε σε αυτόν που μας απειλεί, παρά στον εαυτό μας. Γι αυτό και σε μια εκτέλεση πέναλτι, ο ποδοσφαιριστής εστιάζει στην απειλή του, δηλαδή τον τερματοφύλακα, και ειδικά στον τερματοφύλακα του οποίου η ομάδα προηγείται».

Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗ ΛΕΙΒΑΔΙΑ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ-ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΜΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΕΚΔΡΟΜΗ-ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΙΣ 25/06/2016 ΗΜΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΗ ΛΕΙΒΑΔΙΑ. ΤΙΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ 10 ΕΥΡΩ (ΑΘΛΗΤΗΣ).Η ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΛΕΟΦΩΡΕΙΟ. ΓΙΑ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΜΕΧΡΙ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ:6973828095-6973828045-697042001

Ενδυνάμωση και φυσική κατάσταση στο ποδόσφαιρο

Ενδυνάμωση και φυσική κατάσταση στο ποδόσφαιρο

Ενδυνάμωση και φυσική κατάσταση στο ποδόσφαιρο

Παραλληλισμοί ανάμεσα στη βασική προσέγγιση για τις αναπτυξιακές ηλικίες και σε παίκτες υψηλού επιπέδου

Επιστημονικό άρθρο του Νίκου Βλάχου*

O Νίκος Βλάχος, M.A. Sports Science, Athletes Performance Specialist, γυμναστής και σύμβουλος αποκατάστασης, έχοντας μια μακρόχρονη και εξόχως σημαντική πορεία στο χώρο του αθλητισμού, στο νέο του επιστημονικό άρθρο αναλύει αποκλειστικά για τους αναγνώστες του acadimies.gr τους τρόπους με τους οποίους γίνεται η ενδυνάμωση και η φυσική κατάσταση στο ποδόσφαιρο σε μια βασική επιστημονική προσέγγιση στις αναπτυξιακές ηλικίες και σε παίκτες υψηλού επιπέδου.
Διαβάστε το ενδιαφέρον άρθρο
Το ποδόσφαιρο είναι με διαφορά το άθλημα με τον μεγαλύτερο βαθμό συμμετοχής στον κόσμο. Αυτό το αυξημένο ενδιαφέρον έχει δημιουργήσει ένα φαινόμενο εισροής πλούτου στο βασικό επίπεδο, όπου η συμμετοχή συνεχίζει να αυξάνεται έχοντας οδηγήσει στη δημιουργία της Ακαδημίας Ανάπτυξης, καθώς επίσης και στη μακροπρόθεσμη αθλητική ανάπτυξη όπως και στα παρεπόμενα προγράμματα υψηλής απόδοσης.
Παρατηρώντας τις επιτυχίες στην ανάπτυξη των παικτών στα προγράμματα ακαδημιών των ευρωπαϊκών ομάδων, και κυρίως στην Ελλάδα, προχώρησαν σε σχήματα διάρκειας 10 μηνών για προγράμματα υψηλής απόδοσης, όπου οι ομάδες προπονούνται ανά μέσο όρο 3-4 φορές την εβδομάδα και παίζουν 1-2 παιχνίδια το Σαββατοκύριακο.
Ενώ αυτά τα προγράμματα της ακαδημίας δίνουν μεγάλη έμφαση στην ανάπτυξη τεχνικών δεξιοτήτων (και κατά τη γνώμη μου, αυτό θα πρέπει να είναι πρώτη προτεραιότητα), μερικές φορές η σωματική προετοιμασία αφήνεται στην άκρη, όπως και το αναπτυξιακό επίπεδο υψηλής απόδοσης.
Αυτό γίνεται εξαιτίας της έλλειψης χρόνου ή σε περιορισμένο επίπεδο εξαιτίας της υπερβολικής έμφασης της ειδικής προπόνησης.
Παρά τα κοινά εμπόδια, είμαι αρκετά τυχερός που δουλεύω στην ανάπτυξη υψηλής απόδοσης όπου το πλεονέκτημα της βελτίωσης των σωματικών ικανοτήτων αναγνωρίζεται πλήρωςκαι μέσω από απλές προσεγγίσεις, βρίσκουμε βελτιώσεις στις δεξιότητες, στις σωματικές ικανότητες και στην πρόληψη τραυματισμών.
Περιορισμοί στην κοινή προσέγγιση στην προπόνηση
Όταν μιλάμε για προσεγγίσεις προπόνησης, πρώτα πρέπει να δημιουργήσουμε έναν λειτουργικό ορισμό των απαιτήσεων του αθλήματος. Στη βασική του έννοια, το ποδόσφαιρο είναι ένα συνεχόμενο άθλημα που αποτελείται κυρίως από δραστηριότητες χαμηλής έντασης (jogging, περπάτημα), με διεσπαρμένα κομμάτια από δραστηριότητες υψηλής έντασης(sprint, άλματα, ξαφνική επιβράδυνση, ξαφνικές αλλαγές κατεύθυνσης).
Η πιο κοινή προσέγγιση στη σωματική προετοιμασία που έχω δει στο ποδόσφαιρο, περιλαμβάνει συνεχή προπόνηση μέσης έντασης που αποτελείται από σπριντ μεγάλης απόστασης, προπόνηση ευκινησίας και άλλες ειδικές κινήσεις και ασκήσεις.Αυτό συμβαίνει εξαιτίας μιας ποικιλίας παραγόντων, όπως η αθλητική κουλτούρα, το αθλητικό υπόβαθρο του προπονητή (αυτό που έκανε ως αθλητής), το απτό συναίσθημα της «έντασης» που σχετίζεται με την προπόνηση μέσης έντασης και μια απλοϊκή ανάλυση από τι αποτελείται το άθλημα.
Ενώ υπάρχει χώρος σε κάθε προπονητικό πρόγραμμα για μεγαλύτερης διάρκειας τρέξιμο υψηλής ταχύτητας, ασκήσεις ευκινησίας και ειδικές ασκήσεις, υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί σ’ αυτήν την προσέγγιση.
Πρώτα από όλα, η προπόνηση μέσης έντασης είναι συνήθως αρκετά χαμηλή σε ένταση για να παράγει προσαρμογές υψηλής ταχύτητας, δύναμης και ενδυνάμωσης, ενώ είναι πολύ υψηλή για γρήγορη αποθεραπεία ειδικά σε πιο προχωρημένους αθλητές.
Αυτό μπορεί να περιορίσει τη δυνατότητα της βελτίωσης σε ένα φάσμα ικανοτήτων φυσικής απόδοσης και να μειώσει την επίδοση στις ακόλουθες πρακτικές.
Δεύτερον, αν η προπόνηση δεν είναι προσεκτικά σχεδιασμένη, η ένταξη των ειδικών αθλητικών κινήσεων μπορούν να δημιουργήσουν περιορισμούς στην προπόνηση, ελαττώνοντας εκ νέου το φάσμα της αθλητικής ανάπτυξης και πιθανώς οδηγώντας σε αυξημένο κίνδυνο τραυματισμών λόγω υπερβολικής χρήσης. Και αυτό οδηγεί στην ερώτηση, αν κάποιος ψάχνει για προπόνηση που μιμείται το άθλημα, γιατί δεν παίζει το ίδιο το άθλημα;
Πέρα από την προαναφερόμενη υπερβολική χρήση και τη μείωση,η προπόνηση κατά την οποία παίζεται το ίδιο το παιχνίδι, μπορεί να περιορίσει το κίνητρο για προσαρμογή.
Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να τρέξει γρηγορότερα (συνεπώς ερέθισμα υψηλότερης έντασης) χωρίς την μπάλα, σε μια ίσια γραμμή. Σ' ένα παιχνίδι ή προπόνηση, ακόμα και χωρίς την μπάλα, αυτό το κίνητρο ταχύτητας περιορίζεται από πράγματα όπως να παίρνεις την κατάλληλη αμυντική γραμμή ως προς τον αντίπαλο, να διατηρείς τη θέση τακτικής και να κρατάς το σώμα σου σε κατάλληλη θέση για να αντιδράσεις στις κινήσεις του αντιπάλου.
Αν είσαι σαν κι εμένα, και χρησιμοποιείς το twitter για να ακολουθήσεις διάφορους ανθρώπους στη βιομηχανία της αθλητικής επίδοσης, προφανώς είδες τη σαρκαστική απάντηση στην ερώτηση αναφορικά με τον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου στον οποίο η Γερμανία νίκησε την Αργεντινή και κατέκτησε για τέταρτη φορά τον τίτλο.
Το νόημα του tweet ήταν «ναι, σωστά, η προπόνηση fitness και το S&C δεν έχει θέση στο ποδόσφαιρο. Απλά παίξε και θα γίνεις καλύτερος».
Αυτή η δήλωση είχε απήχηση σε μένα, όχι μόνο επειδή περιείχε σαρκασμό.
Τόσο από τη συνεχή βελτίωση σε διεθνές επίπεδο, όσο και από τη γερμανική εθνική ομάδα και τους ομίλους της Bundesliga, είναι φανερό ότι το γερμανικό ποδόσφαιρο, όχι μόνο είχε πολύ πετυχημένη προσέγγιση καλύπτοντας ανάπτυξη ταλέντου και αναγνώριση, αλλά ωφελήθηκε και από τη δουλειά που έγινε από το EXOS στην προετοιμασία τους στα 3 τελευταία πρωταθλήματα.
Μέσα από συζητήσεις με άλλους προπονητές που γνωρίζουν περισσότερα για την προσέγγιση του EXOS, η δουλειά τους με την εθνική ομάδα είχε οργανωθεί και ενταχθεί με μεγάλη λεπτομέρεια, εξισορροπώντας τις τεχνικές και τακτικές απαιτήσεις της πρακτικής όπως επίσης και την αυστηρότητα του αθλήματος αλλά και τις απαιτήσεις του τελικού σταδίου.
Προτεινόμενη προσέγγιση στην προπόνηση
Παρά τους περιορισμούς, σε κάποια από τα τωρινά συστήματα που υπάρχουν για σωματική προετοιμασία, έχω κρίνει ως επιτυχημένη την προπόνηση των ποδοσφαιριστών μέσα από μια συγκεντρωμένη προσέγγιση περιλαμβάνοντας την ένταξη ποιοτικών σπριντ, κινήσεων υψηλής έντασης (άλματα, πετάγματα με ιατρική μπάλα) όπως και γενική προπόνηση ενδυνάμωσης και χαμηλής έντασης προπόνησης φυσικής κατάστασης.
1. Ποιότητα κίνηση
Θέλω να δώσω ιδιαίτερη έμφαση στο αναπτυξιακό επίπεδο που είναι η καταλληλότερη εποχή για να ενσταλάξουμε ποιοτικά μοτίβα κίνησης σε βασικές κινήσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο όρος “σωματικός αλφαβητισμός” είναι αυτός που εύλογα χρησιμοποιείται ευρέως στη νεανική αθλητική ανάπτυξη.
Είναι όπως διδάσκεις τον πολλαπλασιασμό και τη διαίρεση σε έναν μαθητή στο δημοτικό σχολείο και αργότερα τα χρησιμοποιεί στις τετραγωνικές ρίζες στο γυμνάσιο.
Η ποιότητα κίνησης οδηγεί στην πρόληψη τραυματισμών και όταν μιλάμε για νέους αθλητές, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τα οφέλη της μεταφοράς αυτών των κινητικών δεξιοτήτων στην καθημερινή ζωή.
Πόσες φορές έχουμε ακούσει να σηκώνουμε βάρη με τα πόδια και όχι με τη μέση;
Η ποιότητα κίνησης είναι συνεχής ακόμα και σε πιο προχωρημένους αθλητές. Αν και σ' αυτό το άθλημα δεν έχουμε να κάνουμε με αθλητές δρόμου ή άρσης βαρών, ένας υψηλός βαθμός τεχνικής επιδεξιότητας επιτρέπει στους αθλητές να εκφράσουν καλύτερα τη δύναμη και την ταχύτητά τους, ανοίγοντας τον δρόμο και για υψηλότερο κίνητρο προσαρμογής αλλά και για πιο ασφαλή, πιο αποτελεσματική εκτέλεση κίνησης.
2. Γενική ενδυνάμωση και χαμηλής έντασης προπόνηση για φυσική κατάσταση
Η υποτυπώδης προπόνηση γενικής ενδυνάμωσης εξυπηρετεί ως ο τέλειος θεμελιακός λίθος για τους νέους αθλητές που ξεκινούν προπόνηση. Όταν ήμουν μαθητής στο δημοτικό και αργότερα στο γυμνάσιο, το μάθημα της γυμναστικής περιλάμβανε αρκετή ώρα σε προπόνηση φυσικής κατάστασης χαμηλής έντασης, ασκήσεις με το βάρος του σώματος (κάμψεις, κοιλιακούς, σκαρφάλωμα σε σκοινί), και βασική γυμναστική. Πιο πρόσφατα, έχω ακούσει ότιτα σχολεία έχουν ξεπεράσει αυτό το γενικό μάθημα fitness και δεν πιστεύω ότι ωφελούν τους νέους αθλητές.
Οι ασκήσεις με το βάρος του σώματος δίνουν μέσα για την πρόληψη τραυματισμών, δημιουργούν τροποποιήσεις των μαλακών ιστών που αυξάνουν τη δύναμη των διαφόρων δομών περιλαμβάνοντας τους τέντονες και τους συνδέσμους.
Στα στάδια ανάπτυξης, εξυπηρετούν επίσης και σαν εισαγωγικό βήμα στην τυπική άρση βαρών, επειδή θα βρεις ότι οι κινήσεις των ασκήσεων με το βάρος του σώματος μοιράζονται παρόμοια σχήματα με πολλές βασικές ασκήσεις με βάρη.
Οι ασκήσεις με το βάρος του σώματος επίσης περιέχουν μια ποικιλία από κινήσεις και προσαρμογές - για παράδειγμα μια σωστή εκτέλεση κάμψης εξασφαλίζει έναν σωστό ωμοβραχιόνιο ρυθμό, βελτιώνει τη δύναμη του άνω κορμού και ενισχύει τη δύναμη στάσης στους ορθωτήρες της σπονδυλικής στήλης και την κοιλιά.
Η προπόνηση φυσικής κατάστασης σε χαμηλή ένταση επίσης, εξυπηρετεί μια ποικιλία λειτουργιών, εξασφαλίζοντας τη βελτίωση της αντοχής (οι παίκτες υψηλού επιπέδου μπορούν να καλύψουν μέχρι και 12 χιλιόμετρα ανά παιχνίδι), τροποποιήσεις αντοχής ιστών και μεταβολικές τροποποιήσεις που εξυπηρετούν στη βελτίωση των αερόβιων μηχανισμών για επανένταξη μετά από άσκηση υψηλής έντασης.
Παρά τις υψηλές αερόβιες ικανότητες των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών και τη σχέση μεταξύ επιπέδου ποδοσφαίρου και αερόβιας ικανότητας, αυτός ο τύπος προπόνησης πρέπει να σχεδιάζεται προσεκτικά σε σχέση με τον προπονητή.
Η χρήση και των δύο τρόπων δεν σταματά στο επίπεδο ανάπτυξης και συνεχίζω να χρησιμοποιώ αυτές τις ασκήσεις με όλους τους αθλητές υψηλού επιπέδου, όχι μόνο για την προσαρμοστικότητα που τους επιτρέπει να τη χρησιμοποιούν σε διάφορες φάσεις (για παράδειγμα κατά τη γενική προετοιμασία και ως επανένταξη μέσα στη σαιζόν), αλλά και για την ευκολία της χρήση τους κατά τη διάρκεια ταξιδιού ή όταν δεν υπάρχουν επαρκείς εγκαταστάσεις
3. Κινήσεις υψηλής έντασης και ανάπτυξη ταχύτητας
Παρά την αναγκαιότητα για ικανότητα δύναμης και ευκινησίας για πράγματα όπως μπάλες 50/50, οι ποιοτικές κινήσεις υψηλής έντασης (π.χ. άλματα, πέταγμα ιατρικής μπάλας με υψηλή ταχύτητα, ολυμπιακές άρσεις) και μέγιστο σπριντ σε ευθεία γραμμή είναι, κατά τη γνώμη μου, από τα πιο παραμελημένα στοιχεία στην προπόνηση των ποδοσφαιριστών.
Η ένταξη και των δύο σε ένα ποδοσφαιρικό προπονητικό πρόγραμμα είναι σημαντική όχι μόνο στην ανάπτυξη των ποδοσφαιριστών, αλλά και για θετικά αποτελέσματα την μέρα του αγώνα.
Το τελευταίο έχει επιβεβαιωθεί με έρευνα - οι Faude et al. (2012) βρήκαν ότι η μεγάλη πλειοψηφία των γκολ που έχουν σκοράρει στο δεύτερο ημίχρονο της σαιζόν 2007/2008 της Γερμανικής Bundesliga, ήταν αποτέλεσμα κινήσεων υψηλής έντασης (άλματα, σπριντ σε ευθεία γραμμή).
Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι βρήκαν ότι τα περισσότερα από αυτά τα γκολ προηγήθηκαν από σπριντ σε ευθεία γραμμή χωρίς την μπάλα.
Οι περισσότεροι προπονητές ποδοσφαίρου γνωρίζουν υποσυνείδητα την ανάγκη για ανάπτυξη ταχύτητας.
Μια προπονήτρια γυναικείας ομάδας κολεγιακού ποδοσφαίρου μου ανέφερε ότι ένα χαρακτηριστικό το οποίο ενδιαφερόταν να βελτιώσει περισσότερο, ήταν η ικανότητα να δημιουργούν χώρο οι παίκτριες.
Τι καλύτερος τρόπος υπάρχει από το να έχουν την ταχύτητα να απομακρύνονται από τον αμυντικό που τους μαρκάρει ή να τρέχουν από μια θέση που δεν είναι offside μέσα με την μπάλα πίσω από την πίσω γραμμή.
Από την άλλη μεριά, το να έχεις ταχύτητα, σου δίνει επίσης περισσότερο χρόνο να εξουδετερώσεις αυτού του είδους τις ευκαιρίες από την μεριά του αμυντικού.
Στο γήπεδο, είναι φανερό ότι η ταχύτητα καθορίζει το ρυθμό του παιχνιδιού - φέρνοντας στο μυαλό στα παιδικά χρόνια, στο παιδικό παιχνίδι “μήλα”, πάντα φαινόταν πιο δύσκολο για ένα παιδί να κυνηγάει το πιο γρήγορο παιδί, που συνέχεια έκανε “σπριντ” σε μικρές αποστάσεις και δεν κουραζόταν ποτέ.
Όπως ανέφερε και ο προπονητής Derek Hansen στο άρθρο του για την σημασία του αποθέματος ταχύτητας, η βελτίωση της ικανότητας ανάπτυξης ταχύτητας επιτρέπει σε έναν αθλητή όχι μόνο να λειτουργεί σε μεγαλύτερες ταχύτητες κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού (επειδή οι ταχύτητες του παιχνιδιού είναι κάτω από την μέγιστη), αλλά επίσης βελτιώνει την ικανότητα επανάληψης του σπριντ και τον νευρομυικό συγχρονισμό που χρειάζεται για πρόληψη τραυματισμών.
Ένα από τα αγαπημένα μου παραδείγματα του πλεονεκτήματος της ταχύτητας στο ποδόσφαιρο συνέβη κατά τη διάρκεια του περσινού τελικού Copa del Ray, όπου ο Gareth Bale έσπρωξε την μπάλα περνώντας τον Marc Batra, χρησιμοποιώντας την ταχύτητα για να τον περάσει και να σκοράρει.
Θα εφάρμοζα επίσης το στοιχείο του αποθέματος ταχύτητας και το έχω χρησιμοποιήσει αυτό το παράδειγμα στις συναντήσεις μου πριν τη σαιζόν με τους αθλητές:
Αν μπαίνεις με την μπάλα εναντίον κάποιου που είναι λίγο πιο αδύναμος από σένα, θα έπρεπε να παλέψεις για να την κερδίσεις.
Όμως, αν είσαι αρκετά πιο δυνατός από αυτόν που μαρκάρεις, όχι μόνο έχεις πιθανότητα να κερδίσεις την μπάλα, τις περισσότερες φορές αλλά θα χρειάζεται να καταναλώσεις λιγότερη ενέργεια για να το κάνεις και έτσι θα κουράζεσαι λιγότερο κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Οταν είσαι δυνατός, όλα είναι πιο εύκολα στο παιχνίδι!
Δεν είναι τυχαίο ότι ένας από τους αθλητές μου στη Γερμανία πουήταν πιο εργατικός στην προπόνηση δύναμης, έγινε κυρίαρχη δύναμη στη μεσαία θέση του γηπέδου, συνεχώς κυριαρχώντας στις μπάλες 50/50, κερδίζοντας στην πρώτη και δεύτερη επαφή, κι όλα αυτά φέρνοντας τίτλους στην ομάδα του. Τελικά, έλαβε πρόσκληση να προπονήσει έναν επαγγελματικό σύλλογο...

4. Ανάκτηση
Μια φορά ένας προπονητής μου είπε ότι ζήτησε από τον προπονητή ενδυνάμωσης να μη δώσει έμφαση στην “πρόληψη τραυματισμών” αλλά μόνο στη βελτίωση της επίδοσης.
Η φιλοσοφία του ήταν ότι αν ένας παίκτης τραυματιστεί (ακόμα και εξαιτίας της προπόνησης), θα βάλει κάποιον άλλον παίκτη στη θέση του.
Αμφισβητώ την αποτελεσματικότητα του φόβου να χάσεις την αρχική σου θέση, όταν μιλάμε για πρόληψη τραυματισμού και πέρα από αυτόν τον συγκεκριμένο προπονητή, δεν έχω ξανασυναντήσει άλλον προπονητή που έχει αρνηθεί την ανάγκη της ανάκτησης και της αποθεραπείας.
Ενώ θέλουμε να εξασφαλίσουμε ότι οι παίκτες δουλεύουν σκληρά, η δουλειά μας ως προπονητές είναι να εξασφαλίσουμε ότι δουλεύουν και έξυπνα!
Αλλωστε, το να δουλεύουν συνεχώς με όλη τους την ένταση χωρίς κατάλληλες περιόδους μειωμένου φόρτου εργασίας, βάζει τους αθλητές σε κίνδυνο τραυματισμού, περιορίζει την απόδοσή τους (το οποίο περιορίζει περισσότερο την προσαρμογή σε υψηλή ένταση). Επίσης, μετριάζει τους μαθησιακούς μηχανισμούς που είναι αναγκαίοι και για τις τακτικές και για τις τεχνικές ασκήσεις!
Η διαχείριση της ανάρρωσης / ανάκτησης στα πιο ερασιτεχνικά επίπεδα γίνεται συχνά δύσκολη.Ο χρόνος στο γήπεδο είναι ακριβός και θέλουμε να εξασφαλίσουμε ότι χρησιμοποιούμε κατάλληλα αυτόν τον χρόνο. Επίσης αν ζεις σε κλίμα με αντίξοες καιρικές συνθήκες, το να αφιερώνεις χρόνο στο γήπεδο για διατάσεις μπορεί να είναι άβολο και για τους παίκτες και για τους προπονητές.
Η κατάλληλη ανάκτηση μπορεί να ξεκινάει ακόμα και στην προθέρμανσηΈχω διαπιστώσει επίσης, ότι οι περισσότερες ομάδες δεν αφιερώνουν χρόνο στο να δημιουργήσουν κατάλληλα επίπεδα έντασης κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης - πηγαίνοντας από δυναμική προθέρμανση χαμηλής έντασης κατευθείαν σε μικρά παιχνίδια με αντιπάλους ή περνώντας και τελειώνοντας ασκήσεις.
Ανάλογα με τη φύση των δεξιοτήτων που συνδέονται με την μπάλα, οι ποδοσφαιριστές είναι προδιατεθειμένοι σε τραυματισμούς στη βουβωνική χώρα, στα ισχία και στους ιγνυακούς τένοντες.
Από προσωπική μου εμπειρία, έχω βρει ότι με κατάλληλη ένταξη των τρόπων που προανέφερα, μειώσαμε τα περιστατικά τραυματισμού στα ισχία και τους τένοντες.
Όμως οι προπονήσεις και η κατάλληλη προθέρμανση από μόνα τους δεν είναι αρκετά για να αντιμετωπίσουμε θέματα του μυϊκού τόνου και της έντασης.
Βρείτε έναν τρόπο να εξασφαλίσετε ότι οι αθλητές αφιερώνουν τον χρόνο για να ασχοληθούν κατάλληλα μ’ αυτές τις προβληματικές περιοχές με διατάσεις και rolling.
Αν ο καιρός και ο χρόνος είναι πρόβλημα, τότε να είστε δημιουργικοί! Βρείτε χρόνο σε μια κοντινή περιοχή με στέγαστρο και προσθέστε επιπλέον χρόνο.
Ως εναλλακτική λύση, μπορείτε να πείτε στους αθλητές να κάνουν διατάσεις ως “εργασία για το σπίτι”.
Ακόμα και αν οι προπονητές θεωρούν ότι οι νέοι αθλητές δε θα θέλουν να αφιερώσουν χρόνο στις διατάσεις στο σπίτι, δεν μπορούμε να υποθέτουμε τα χειρότερα και να μην εξοπλίσουμε τους αθλητές μας με εκπαιδευτικά εργαλεία που μπορούν να πάρουν μαζί τους.
Κάποιοι αθλητές θα φροντίσουν τον εαυτό τους και κάποιοι άλλοι όχι, αλλά ως σύνολο, και οι αναπτυσσόμενοι και οι υψηλού επιπέδου αθλητές δεν θα το έκαναν αν δεν είχαν κάποιον να τους παρέχει τη γνώση και τις πηγές γνώσης.

*Ο Νίκος Βλάχος έχει μεγαλώσει και σπουδάσει στη Γερμανία. 
Εναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης
 
JOHANN WOLFGANG GOETHE κι έχει αποφοιτήσει από το τμήμα Αθλητιατρικής.
Στη συνέχεια παρακολούθησε το μεταπτυχιακό τμήμα «Magister Artium» (Μ.Α.).
Από τον Ιανουάριο 2000 έως Απρίλιο 2006 εργάστηκε στο Κέντρο Εξωνοσοκομειακής Αποκατάστασης SPOREG, στους τομείς της Ιατρικής Θεραπευτικής Άσκησης και Προπόνησης, της Πρόληψης και της Διαγνωστικής Λειτουργίας και Απόδοσης. Eργάστηκε στο Ινστιτούτο Υγείας και θεραπευτικής άσκησης για Αποκατάσταση και Πρόληψη, Reha Main Tain.
Παρακολούθησε ασθενείς με ορθοπεδικές/τραυματολογικές και καρδιολογικές ενδείξεις και Ιατρική θεραπευτική άσκηση.
Μεταξύ άλλων εργάστηκε στον τομέα της «Ιατρικής Φυσικής Κατάστασης», σε «Αναλύσεις σωματικής ικανότητας» και βιοκινητικές μετρήσεις και εκτιμήσεις.
Πολύ σημαντική στιγμή στη καριέρα του αποτέλεσε η θητεία του (2002-2007) ως ελεύθερος επιστημονικός συνεργάτης της Eintracht Frankfurt 1 στη Bundesliga.
Σήμερα διατηρεί στη Θεσσαλονίκη τo Medical Fitness Center ένα εξειδικευμένο κέντρο πρόληψης, αντιμετώπισης και ενδυνάμωσης με επιστημονική και θεραπευτική κατεύθυνση.